ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΚΑΙ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ
ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΤΥΠΟΥ
ΣΑΧΤΟΥΡΗ ΚΑΙ ΝΕΩΣΟΙΚΩΝ 63
185 37 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ – ΤΗΛ 210 45 29 640
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
της 17ης Φεβρουαρΐου 2009
Σέ πρόσφατη ἀνακοίνωση τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς νεοημερολογητικῆς Ἱερά Μητροπόλεως Πειραιῶς, τό ὁποῖο ὑπογράφει μάλιστα ὁ ἴδιος ὁ Μητροπολίτης, ἐντελῶς ἀπρόκλητα ἐπιτίθεται κατά τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Ἀκόμη καί ὁ τῖτλος τοῦ ἐγγράφου: «Ἀνακοινωθέν» παραπέμπει σέ πολεμικά ἀνακοινωθέντα παλαιοτέρων ἐποχῶν. Δέν κατανοοῦμε, ὅμως, πρός τί ἡ ἀπώλεια τῆς ψυχραιμίας τοῦ Σεβασμιωτάτου; Στήν ἀρχή προσπαθεῖ νά δικαιολογήσει τό ξέσπασμά του ἀναφέροντας ὅτι στόν Πειραιά καί τίς γύρω περιοχές «διαστηριοποιοῦνται ὅμιλοι αὐτοποροσδιοριζόμενοι ὡς Γνήσιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τούς δικούς τους Ναούς καί τόν δικό τους κλῆρο καί δροῦν μέ τό ἴδιο τυπικό καί τίς ἴδιες τελετουργίες μέ τήν Ἀδιαίρετον Ὀρθόδοξον Καθολικήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος (sic). Εἴμεθα ἑπομένως ὑποχρεωμένοι νά ἀνακοινώσωμεν δι’ αὐτούς τά κάτωθι». Λυπούμεθα, ἀλλά δὲν μπορούμε να κατανοήσουμε τήν λογικήν του Σεβασμιωτάτου. Τί ἀπό αὐτά τά ὁποῖα ἀναφέρει τον ἐρέθισε τόσο ὥστε νὰ διασαλπίσει ἐπίθεση ἐναντίον μας.
Τό ὅτι ἔχουμε τούς δικούς μας ναούς γιά νά λειτουργούμεθα καί δέν καταλαμβάνουμε τούς δικούς του; Ἐπί 85 χρόνια οἱ νεοημερολογῖτες ἁρπάζουν ναούς καί μονές παλαιοημερολογιτῶν (πρόσφατο παράδειγμα το «Ἄξιον Ἐστίν» τῆς Βαρυμπόμπης) καί ὄχι τό ἄντίθετο.
Μήπως τό ὅτι ἔχουμε τόν δικό μας Ἱερό Κλῆρο; Καί τι τόν ἐνοχλεῖ αὐτό; Τουλάχιστον ὁ δικός μας Κλῆρος συντηρεῖται ἀπό τά βοηθήματα τῶν πιστῶν μας καί δέν ἐπιβαρύνει τόν κρατικό προϋπολογισμό. Ἐνῶ τόν κ. Σεραφείμ καί τούς κληρικούς του πληρώνουμε ἐμεῖς ὅλοι οἱ φορολογούμενοι πολῖτες, συμπεριλαμβανομένων καί τῶν παλαιοημερολογιτῶν. Ὁ κλῆρος τῶν νεοημερολογιτῶν εἶναι δημόσιοι ὑπάλληλοι και ἐμεῖς ὅλοι τούς μισθοδοτοῦμε. Γιατί ὁ κ. Σεραφείμ προσβάλλει ἕνα μέρος αὐτων πού τόν μισθοδοτοῦν; Μήπως δὲν ἔχει συνειδητοποιήσει ὁ κ. Σεραφείμ ὅτι εἶναι ὑπάλληλός μας καί πρέπει νά μᾶς φέρεται μέ περισσότερο σεβασμό;
Ἔχουμε, λέγει τό ἴδιο τυπικό καί τίς ἴδιες τελετουργίες. Αὐτό δέν εἶναι απόλυτα ἀκριβές. Ἐμεῖς ἀκολουθοῦμε τό τυπικό τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὅπως τό παραλάβαμε ἀπό τούς Πατέρες μας. Οἱ περί τόν κ. Σεραφείμ παρέλαβαν τό ἴδιο τυπικό ἄλλά τό ἔχουν κατακρεουργήσει. Ἀρκεῖ μόνον νὰ ἀναφέρουμε ὅτι μυστήρια γάμου καί βαπτίσεων που κανονικῶς ἔχουν διάρκεια μίας ὥρας, στούς ναούς τοῦ κ. Σεραφείμ τελοῦνται με διαδικασίες «ἐξπρές», σέ εἴκοσι λεπτά. Καί ἄς μήν ἀναφέρθοῦμε στήν βαθμιαῖα ἀντικατάσταση τοῦ τύπου τοῦ ὀρθοδόξου βαπτίσματος με τό ποδόλουτρο... Ἀλλά ἔστω ὅτι εἴχαμε τό ἴδιο τυπικό. Σέ τί τόν ἐνοχλεῖ αὐτό; Καί οἱ οὐνῖτες τό ἴδιο τυπικό ἔχουν καί ὁ κ. Σεραφείμ δέν φαίνεται νὰ ἐνοχλεῖται. Ἐμᾶς πάντως δέν θὰ μᾶς ἐνοχλοῦσε καθόλου τό νά τηροῦσαν καί οἱ νεοημερολογῖτες τό ἴδιο τυπικό μέ ἐμᾶς. Μάλιστα τούς εὐχόμαστε νά τό πράξουν.
Στή συνέχεια ὁ Σεβασμιώτατος αἰσθάνεται τὴν ἀνάγκη νά ἀνακοινώσει γιά ἐμᾶς κάποια πράγματα. Σέ αὐτά τοῦ ἀπαντοῦμε:
1. Πράγματι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι μία. Εἶναι τό ἕνα καί μοναδικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Ἐκτός τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ δέν ὑπάρχουν μυστήρια. Ἐμεῖς αὐτά τά πιστεύουμε καί τά κηρύττουμε. Διδασκαλία περί τῆς μοναδικότητας τῆς Ἐκκλησίας μπορεῖ νά κάνει ὁ κ. Σεραφείμ στούς ἐκκλησιαστικά ὁμοίους καί ἀνωτέρους του στήν Ἱεραρχία πού ἔργῳ καί λόγῳ ἀμφισβητοῦν αὐτό τό δόγμα, συλλειτουργοῦν καί συμπροσεύχονται μέ τούς ποικίλλους ἑτεροδόξους, ἀναγνωρίζουν τά μυστήρια τους καί ὁμολογοῦν καινοφανῆ δόγματα περί «δύο πνευμόνων» τῆς Ἐκκλησίας (Παπισμοῦ καί Ὀρθοδοξίας). Καυχᾶται ὅτι ἔχει κοινωνία μέ τίς ἄλλες ἐπίσημες«Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες» ἄλλων κρατῶν παρά τίς διαφορές τους στο ἑορτολόγιο ἤ καί στό πασχάλιο (ἡ Ἐκκλησία τῆς Φιλλανδίας ἀκολουθεῖ καί τό παπικό ἡμερολόγιο καί τό παπικό πασχάλιο) καί θεωρεῖ τοῦτο ἀπόδειξη τοῦ κύρους τῆς ἐκκλησίας του. Αὐτό εἶναι ἀπόδειξη τῆς ἑορτολογικῆς βαβυλωνίας ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ στήν κοινωνία τῶν «ἐπισήμων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν» καί τίποτε παρα-πέρα. Καί τοῦτο, ἀσφαλῶς, εἶναι δεῖγμα τῆς προσβληθείσης ἑορτολογικῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, και ἄρα δέν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ ἑορτολογική διαφοροποίηση δέν δημιουργεῖ κανενός εἴδους διάσταση στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, διότι διετάραξε τήν ἑορτολογική τάξη καί ἁρμονία πού εἶχε καθιερώσει ἡ Α’ Οἰκουμενική Σύνοδος. Ἡ δέ ἀθέτηση τοῦ πασχαλίου (ἀπό τήν Ἐκκλησία τῆς Φιλλανδίας μέ τήν ὁποία καυχάται ὁ κ. Σεραφείμ ὅτι ἔχει κοινωνία) ἀπότελεῖ παράβαση τοῦ Ὅρου τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ἄρα δέν ἀποτελεῖ ἁπλή κανονική παράβαση, ἀλλά δογματική.
2. Ὁ κ. Σεραφείμ ἐπικαλεῖται νομικές διατάξεις τῆς Ἑλληνικῆς πολιτείας. Πρέπει νά πληροφορηθεῖ ὅτι στήν Ἑλληνική πολιτεία ἐξακολουθεῖ νά ἰσχύει τό Νομοθετικό Διάταγμα τοῦ Βασιλέως Γεωργίου: «Περί τοῦ νέου "Πολιτικοῦ Ἡμερολογίου"» τῆς 18-1-1923 τὸ ὁποῖο στήν παρ.3 τοῦ ἄρθρου 1 ἀναφέρει ρητῶς: «Διατηρεῖται ἐν ἰσχύϊ τὸ ἰουλιανόν Ἡμερολόγιον ὅσον ἀφορᾷ ἐν γένει τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὰς θρησκευτικάς ἑορτάς». Ἀυτή ἡ διάταξη δέν ἀντικαταστάθηκε ποτέ ἀπό ἄλλο Νομοθετικό Διάταγμα καί συνεπῶς ἐξακολουθεῖ νὰ ἰσχύει. Ὁ κ. Σεραφείμ ἐπικαλεῖται καί τό Σύνταγμα. Ὅμως τό ἰσχύον Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος ἀναφέρει στό ἄρθρο 3 παρ. 1 ὅσα ὁ κ. Σεραφείμ γράφει στό «ἀνακοινωθέν» του, ἀλλά παρακάτω συνεχίζει λέγοντας περί τῆς Ἐκκλησίας ὅτι αὐτή πρέπει νά: «τηρεῖ ἀπαρασάλευτα, ὅπως ἐκεῖνες, (οἱ ὁμόδοξες Ἐκκλησίες) τούς ἱερούς ἀποστολικούς καί συνοδικούς κανόνες καί τίς ἱερές παραδόσεις». Ἡ νεοημερολογιτική Ἐκκλησία δέν πληρεῖ αὐτές τίς προϋποθέσεις, διότι οἱ λειτουργοί της συστηματικῶς παραβιάζουν τούς ἀποστολικούς καί τους συνοδικούς κανόνες καί ἀθετεῖ τίς ἱερές παραδόσεις. Συνεπῶς ἂς μὴ καυχᾶται, διότι κατά τήν ἀκρίβεια τῶν νόμων καί τοῦ Συντάγματος (ποὺ ὅμως δὲν τηροῦνται ἐπακριβῶς στήν χώρα μας) ἡ Ἐκκλησία τοῦ κ. Σεραφείμ εἶναι καί παράνομη καί ἀντισυνταγματική. Ἐπικαλεῖται ἀκόμη καί μία απόφαση τοῦ Ἀρείου Πάγου τοῦ 1980 διὰ τῆς ὁποίας οἱ Γ.Ο.Χ. δὲν θεωροῦνται ἰδιαίτερη θρησκευτική κοινότητα, ἀλλά ἀνήκουν στήν δική του τὴν νεοημερολογιτική Ἐκκλησία, ἀκόμη καί παρά την θέλησή τους! Σέ αὐτό τοῦ ἀπαντοῦμε ὅτι ὑπαρχει χρονικά μεταγενέστερη ἀπόφαση 1444/1991 τῆς ὁλομελείας τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας ἡ ὁποία ἀναφέρει ῥητῶς ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ.: «...ἔχουν συμπήξει ἰδιαίτερη θρησκευτική Κοινότητα, σχετικά μέ τήν ὁποία ἔχει καταχωρισθεῖ στά πρακτικά συζητήσεων τοῦ Συντάγματος 1975 εἰδική δήλωση τοῦ ἀρμοδίου Ὑπουργοῦ Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων...».
3. Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Σεραφείμ προσπαθεῖ νά προσβάλλει τήν κανονικότητα τῆς ἀποστολικῆς μας διαδοχής ἐπικαλούμενος ὡς ἐπιχειρήματα, τίς διασπάσεις μεταξύ τῶν Γ.Ο.Χ., τό ὅτι ἐλάβαμε ἐπισκοπικές χειροτονίες ἀπό τήν Ἐκκλησία τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς (ὑπερορίως) καί τήν ἀριθμητική μας ὀλιγότητα. Ὁσον ἀφορᾶ τίς διασπάσεις, γνωρίζει πολύ καλά ὁ κ. Σεραφείμ ὅτι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τὴν ἐποχή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων μέχρι σήμερα ὑπέστη πολλές ἀποσπάσεις αἱρετικῶν καί σχισματικῶν κοινοτήτων. Αὐτό σὲ τίποτε δέν παραβλάπτει τήν κανονικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία πάντοτε παρέμενε ἀλώβητη καί ἐνιαία παρά τίς ἀποσπάσεις διαφόρων ὁμάδων ἀπό αὐτήν. Ὁ κ. Σεραφείμ ἐνθυμήθηκε ὅτι ὅταν μετά τόν μεγάλο διωμό τοῦ 1951-1953 ἐναντίον μας δύο Ἀρχιερεῖς μας ἀπεβίωσαν καί ἄλλοι δύο δελεασθέντες ἀπό τούς διῶκτες, ὑπέκυψαν καί προσεχώρησαν στήν κρατοῦσα Ἐκκλησία (ὅπου ἔγιναν δεκτοί ὡς Ἀρχιερεῖς μετά τήν προδοσία τους δίχως νά χειροτονηθοῦν ξανά) τότε ἡ Ἐκκλησία μας χειροτόνησε Ἀρχιερεῖς μὲ τήν Βοήθεια Ἀρχιερέων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς, δηλαδή αὐτῶν πού βρέθηκαν ἐξόριστοι στήν Δύση μετά τήν ἐπιβολή τῆς Ὀκτωβριανῆς Ἐπαναστάσεως στὴν Ρωσία. Σέ καιρούς διωμού καί ἀναστατώσεως ἀπό αἱρέσεις (ὄπως ἡ δική μας ἐποχή) πολλές φορές ἔγιναν ὑπερόριες χειροτονίες, οἱ ὁποίες ὄχι μόνον δέν εἶναι ἀντικανονικές, ἀλλά καί ἐπιβεβλημένες. Καί τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως πολλές φορές χειροτονοῦσε ὑπερορίως Ἀρχιερεῖς καί Πατριάρχες ἀκόμη γιά τήν Ἀλεξάνδρεια καί τήν Ἀντιόχεια, ὅταν ἡ κυριαρχία τῶν Μονοφυσιτῶν στίς χῶρες τῆς Συρίας καί τῆς Αἰγύπτου (μετά μάλιστα τήν Ἀραβική κατάκτηση) δέν ἐπέτρεπε στά Πατριαρχεῖα αὐτά τήν χειροτονία Ἀρχιερέων. Τέλος, ἡ ὀλιγότητα τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Γ.Ο.Χ. δέν ἀποτελεῖ ἐπιχείρημα ἐναντίον τῆς κανονικότητά τους. Ἡ κανονικότητα δέν μετρᾶται μέ τόν ἀριθμό τῶν ὁπαδῶν. «Οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὔ, ἄλλ’ ἐν τῳ εὔ τό πολύ». Ἐν τοιαύτη περιπτώσει οἱ (κατά πολύ πολυπληθέστεροι ἀπό τούς νεοημερολογῖτες) παπικοί θά εἶχαν καί τήν σφραγῖδα τῆς κανονικότητας. Ὅμως οὔτε ὁ κ. Σεραφείμ ἀποδέχεται κάτι τέτοιο.
4. Ὁ Σεβασμιώτατος τελειώνοντας μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ἡ νεοημερολογιτική Ἐκκλησία ἀντιμέτωπίζει τήν «ἀπαράδεκτη κατάσταση» τῶν Γ.Ο.Χ. καί «ὑπομένει τήν ἀντιποίηση μέ πολλή προσευχή» διότι «διακινδυνεύουμε τήν σωτηρία τῶν αἰωνίων ψυχῶν μας». Πράγματι, ἡ «πολλή προσευχή» εἶναι τό μέσον μέ τό ὁποῖο ἀντιμετωπίζει ἡ Ἐκκλησία τοῦ κ. Σεραφείμ τήν κατάστασή μας ἐπί 85 ἔτη! Ἐπειδή ὅμως κατά τόν γνωμικόν «σύν Ἀθηνᾷ καί χεῖρα κίνει», δέν ἀρκέσθηκε στίς προσευχές, ἀλλά «κίνησε» λίγο καί τό χεράκι της ἐναντίον μας, ὑποκινῶντας διωγμούς, φυλακίσεις, ἐξορίες, ξυλοδαρμούς, ἀποσχηματισμούς καί ξυρίσματα κληρικῶν μας, ἀνατροπές ἐπιταφίων (στόν Πειραιά), ἀπαγορεύσεις τελετῶν, σφραγίσματα καί κατεδαφίσεις ναῶν, βίαιες διακοπές τῆς θείας λειτουργίας, ἀνατροπή καί ποδοπάτηση τῶν μυστηρίων μας, ἑκατοντάδες ποινικές διώξεις κληρικῶν μας γιά «ἀντιποίηση ἀρχῆς», ἀκόμη καί θανάτους πιστῶν καί κληρικῶν μας, καί ὅλα αὐτά τὰ ὁποία ἔχει καταγράψει στίς μελανές της σελίδες ἡ Ἱστορία τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος. «Δόξα τῇ μακροθυμίᾳ» τῆς Ἐκκλησίας τοῦ κ. Σεραφείμ! Φαντασθεῖτε νὰ μή μᾶς ὑπέμενε μέ τόση προσευχή, τί θά εἴχαμε πάθει!
Ἀντί ὁ Σεβασμιώτατος νά ἐκδίδει πολεμικά ἀνακοινωθέντα ἐναντίον μας, ἡ στοιχειώδης εὐπρέπεια θά ἀπαιτοῦσε ἕνα πρᾶγμα ἐκ μέρους του: νὰ ζητήσει δημοσίως συγγνώμη γιά τούς διωγμούς πού ἡ Ἐκκλησία του ἐξαπέλυσε ἐναντίον τῶν Γ.Ο.Χ.. Ἄς βρεῖ τό θάρρος νά μιμηθεῖ τόν Πάπα, πού -ἔστω καί με διπλωματικό τρόπο- ζήτησε ἀπό τό Θεό νά συγχωρέσει τούς παπικούς γιά τά ὅσα ἐγκλήματα διέπραξαν κατά τῶν Ὀρθοδόξων. Ἄν τοῦτο δέν μπορεῖ νά πράξει, τουλάχιστον ἄς σιωπεῖ καί ἂς μὴ προκαλεῖ.
ΕΚ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ