Δημοσιεύουμε ἕνα ἄγνωστο θαῦμα ὑπὲρ τοῦ Πατρίου Ἡμερολογίου, τὸ ὁποῖο συνέβη κατὰ τὸ πρῶτο ἔτος ἐπιβολῆς τῆς Ἡμερολογιακῆς Μεταρρυθμίσεως τοῦ Παπικοῦ Ἡμερολογίου τὸ 1924 στὴν πατρίδα μας. Στὴν Κέρτεζη Καλαβρύτων σχεδὸν ὅλοι οἱ κάτοικοι παρέμειναν μὲ τὸ Πάτριο, ὅπως φυσικὰ συνέβη καὶ σὲ πολλὲς ἄλλες πόλεις καὶ χωριά, καὶ ὁ Θεὸς τοὺς στήριξε μὲ θεῖα σημεῖα. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ ἀντιγράφουμε ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Κων. Κοντζιᾶ, Θεία Ἀστραπὴ ἤτοι Σύντομος Μελέτη περὶ τοῦ Παλαιοῦ καὶ Νέου Ἡμερολογίου τῆς Ἐκκλησίας, Ἐν Ἀθήναις 1926, σελ. 61, ἔχον ὡς ἑξῆς:
«Ἐν τῇ κωμοπόλει Κερτέζῃ τῶν Καλαβρύτων ὑπάρχει ἐξωκκλήσιον ἐπ’ ὀνόματι τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος καὶ τὴν 6ην Αὐγούστου 1924, ἑορτὴν τῆς Μεταμορφώσεως κατὰ τὸ Παλαιὸν ἡμερολόγιον, ἀπεφάσισαν πάντες οἱ ἀκολουθοῦντες τὸ Παλαιὸν ἡμερολόγιον νὰ μεταβῶσιν ὡς καὶ κατὰ τὰ προηγούμενα ἔτη εἰς τὸ ἐξωκκλήσιον νὰ ἑορτάσωσι καὶ ἄνευ ἱερέως, κωλυομένου, καὶ παρὰ τὰς διαταγὰς τῆς Ἀστυνομίας, ὑποχωρησάσης ἐπὶ τέλους ἀπέναντι τῆς ἐπιμόνου ἐπιμονῆς μιᾶς ὁλοκλήρου Κοινότητος.
Ὅτε δὲ συνηθροίσθη ὅλος ὁ λαὸς ἐκτὸς καὶ ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ ἐξωκκλησίου ἤναπτον κηρία ἀσπαζόμενοι καὶ σταυροκοπούμενοι κατὰ τὸ σύνηθες, αἴφνης οἱ πλεῖστοι ἤκουσαν ἄνωθεν Ἀγγελικὰς ὑμνωδίας καὶ ψαλμωδίας ἐκτελουμένης τῆς θείας Λειτουργίας καὶ πάντες οἱ παριστάμενοι ἐντὸς καὶ ἐκτὸς τοῦ ἱεροῦ ἐξωκκλησίου πρηνεῖς πεσόντες καὶ γονυπετεῖς καὶ κλαίοντες ἐξ ἱερᾶς συγκινήσεως καὶ χαρᾶς ἀκροώμενοι καὶ προσευχόμενοι παρέμειναν μέχρι τέλους, ἕως οὗ ἤκουσαν τὴν τελευταίαν εὐχήν, τὸ Δι΄ εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν… ἀμήν.
Τὰ δὲ μικρὰ παιδάκια καὶ κοράσια ἤκουον σαφέστερον τοὺς ὕμνους τῆς θείας Λειτουργίας καὶ εἶδον ἀγνώστους αὐτοῖς Ἱερεῖς ἐν τῷ Ἱερῷ ἐκτελοῦντας τὴν θείαν Λειτουργίαν».
Ὁ σημερινὸς Ἱερὸς Ναὸς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου τῆς Ἐκκλησίας μας στὴν Κέρτεζη Καλαβρύτων.