Παραινετικά

Ὁ Συγκρητιστικὸς Οἰκουµενισµὸς

 Μία «τρομακτικὰ διχαστικὴ καὶ παραπλανητικὴ αἵρεση»! 


Ε
ἶναι δυνατὸν ἆρά γε, νὰ ὑπερασπίζεται κανεὶς τὸν µεγάλον Οἰκουµενιστὴν καὶ πάτρωνα τοῦ νῦν πατριάρχου Βαρθολοµαίου, τὸν Χαλκηδόνος Μελίτωνα;

Εἶναι δυνατὸν λ.χ. νὰ χαρακτηρίζεται ὡς «διεστραµµένος» ὁ πατὴρ Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ποὺ εἶχε χαρακτηρίσει τὸν Οἰκουµενισµὸν ὡς παναίρεσιν; 

Ἐκκλησία καθαιρεῖ ὅποιον εἰσάγει αἱρέσεις, ὅποιον παραβαίνει τοὺς Ἱ. Κανόνας, ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ὅποιον ὑπερµαχεῖ ὑπὲρ τῶν ποιούντων αὐτά.

 

* * *

δοὺ τὶ ἀναφέρεται εἰς τὸ «Φῶς Φαναρίου» τῆς 13ης Μαρτίου 2021:

«Τότε µηνύθηκε καὶ ἔπρεπε “νὰ καθαιρεθῆ” ὁ Μελίτων. Σήµερα ζητοῦνται “καθαιρέσεις” ἀπό τούς …ἀπογόνους τοῦ Καντιώτη, γιὰ πολλοὺς ἱεράρχες τοῦ Οἰκουµενικοῦ Θρόνου! Τὸ πρόσχηµα τὸ ἴδιο: “ἡ κακοδοξία”, “ὁ οἰκουµενισµὸς” καὶ ἄλλα παρόµοια γελοιωδέστατα. Τί βαθιὰ ὑστέρηση γιὰ τὴν Ἐκκλησία µας, τόσα χρόνια τὸ ἴδιο σκηνικό;

Μ τὴν εὐκαιρία, ἂς ἐπαναλάβω: Αὐτὸ ποὺ λέγεται “οἰκουµενισµὸς” ὡς “παναίρεσις” (sic) δὲν ὑπάρχει. πάρχει µόνο στὴ νοσηρὴ φαντασία κάποιων διεστραµµένων ποὺ θέλουν συνεχῶς νὰ σπέρνουν ζιζάνια στὸ σῶµα τῆς Ἐκκλησίας. Κι ἂν κάποιοι σύγχρονοι, ἐνάρετοι καὶ ἁγιασµένοι θεολόγοι καὶ ποιµένες χρησιµοποίησαν τὸν ὅρο, αὐτὸ δὲ σηµαίνει τίποτα. Δηλαδὴ δὲν ἐκφράζει τὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας, γι᾿ αὐτὸ ποὺ ὑποτίθεται πὼς εἶναι ὁ “οἰκουµενισµός”. Τὰ περὶ “παναιρέσεως” εἶναι ἀστειότητες καὶ ἀθλιότητες µαζί»1.

 

* * *

Ἐπισηµαίνοντες 2

Ποῖα εἶναι ἐν τέλει τὰ «παρόµοια γελοιωδέστατα»; Ποῖες εἶναι οἱ «ἀστειότητες καὶ ἀθλιότητες µαζί»; καὶ ποῖοι οἱ «διεστραµµένοι» µὲ «νοσηρὴ φαντασία»;

ρά γε, ἀφορᾶ τὸ µακροσκελὲς αὐτὸ ἐρώτηµά µας σὲ συγχρόνους µας ἐγκρατεῖς καὶ σοβαροὺς ἱεράρχες καὶ κληρικοὺς καὶ θεολόγους, µεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ οἱ ἀναφερόµενοι ἐν συνεχείᾳ, οἱ ὁποῖοι ἔχουν διατυπώσει λίαν σοβαρὲς ἐπιφυλάξεις καὶ βαρεῖς χαρακτηρισµοὺς γιὰ τὸν Οἰκουµενισµὸ καὶ τὴν λεγοµένη Οἰκουµενικὴ Κίνησι;

α.συγκρητιστικὸς Οἰκουµενισµὸς ἀποτελεῖ ἔκφρασι µιᾶς «τροµακτικὰ διχαστικῆς καὶ παραπλανιτικῆς αἵρεσης». 

(Μητρ. Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου)3

β. Οἰκουµενισµὸς εἶναι «πρόκληση», ἐφ᾿ ὅσον «συγχέει τὴν θεολογία τῶν Προφητῶν, Ἀποστόλων καὶ Πατέρων µὲ τὴν θεολογία τῶν φιλοσόφων καὶ στοχαστῶν, µὲ ἀποτέλεσµα νὰ ἐπικρατῆ ἕνας συγκρητισµός».

(τοῦ Αὐτοῦ καὶ π. Ἰωάννου Ρωµανίδου, † 2001)4

γ. συγκρητιστικὸς Οἰκουµενισµὸς διακηρύσσει µεµονοµένως καὶ συλλογικῶς µία «νέα ἐκκλησιολογία», ἡ ὁποία κινεῖται ἐκτὸς τῶν Αἰωνίων Ὁρίων τῆς Ὀρθοδοξίας.

(Διακήρυξις Θεολόγων Ἀκαδηµαϊκῶν κ.ἄ.)5

δ. «Ὁ Οἰκουµενισµὸς ἐν τῷ ἱερῷ χώρῳ τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι νόσος πρὸς θάνατον», εἶναι «µιὰ σύγχρονη ἐπιδηµικὴ ἐκκλησιολογικὴ ἀσθένεια», ἡ ὁποία «πλήττει ἀνελέητα πολλὰ διαµερίσµατα τῆς Ὀρθοδοξίας».

(Καθηγητὴς Ἀνδρέας Θεοδώρου, † 2004)6

ν κατακλεῖδι: Μὲ εἰλικρινῆ ἀγάπη, προτρέπουµε τοὺς Οἰκουµενιστὰς τοῦ Φαναρίου νὰ προβοῦν σὲ βαθειὰ αὐτοκριτικὴ καὶ ἐν ταπεινώσει νὰ ξαναδιαβάσουν τὸν Δογµατικὸ Ὅρο τῆς Ζ´ Ἁγίας Οἰκουµενικῆς Συνόδου, στὸ σηµεῖο ποὺ ἀναφέρεται στοὺς αἱρετικοὺς Εἰκονοµάχους, οἱ ὁποῖοι

«ὑπὸ τοῦ ἀπατεῶνος ἐχθροῦ ἀναπτερούµενοι (ἐνισχυόµενοι, ξελογιαζόµενοι), ἐξέστησαν τοῦ ὀρθοῦ λόγου, καὶ τῆ Παραδόσει τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἀντιταξάµενοι, πρὸς τὴν σύνεσιν τῆς ἀληθείας διήµαρτον (ἔσφαλαν, ἀπέτυχαν)»7.

δοὺ λοιπὸν ποῖοι εἶναι οἱ πραγµατικῶς «διεστραµµένοι» µὲ «νοσηρὴ φαντασία»!...

 

ὁ Ὠ. ϰ` Φ. Κ.

26η Φεβρουαρίου 2022 ἐκ. ἡµ.

 † Μνήµη Ἁγίου Πορφυρίου Γάζης

______________

1. Ἐφηµερ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», ἀριθµ. 2.346/19.3.2021, σελ. 8. Ἐπιµέλ. ἡµετ. Ὁ τίτλος ἡµέτερος.

2. Μητροπολίτου Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς Κυπριανοῦ.

3. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου, «Β' Βατικανὴ Σύνοδος - Ἡ νέα θεολογία καὶ ἡ νέα ἐκκλησιολογία της», περιοδ. «Ἐκκλησιαστικὴ Παρέµβαση» Ναυπάκτου, ἀριθµ. 220/Νοέµβριος 2014, σελ. 10.

4. Τοῦ Αὐτοῦ, «Τὰ σύγχρονα προβλήµατα τῆς Ἐκκλησίας», περιοδ. «Ἐκκλησιαστικὴ Παρέµβαση» Ναυπάκτου, ἀριθµ. 307/Φεβρουάριος 2022, σελ. 3.

5. Βλ. τὴν Διακύρηξι: «Ἡ νέα ἐκκλησιολογία τοῦ Οἰκουµενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολοµαίου», ἐφηµερ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», ἀριθµ. 2.047/28.11.2014, σελ. 4.

6. Ἀνδρέου Θεοδώρου, «Ἡ Ὀρθοδοξία Χθὲς καὶ Σήµερον», σελ. 21, Ἀθῆναι 1973· τοῦ Αὐτοῦ, ἐπιστολὴ στὴν ἐφηµερ. «Ἐκκλησιαστικὴ Ἀλήθεια» Ἀθηνῶν, 16.12.1988, σελ. 7.

7. Ζ´ Ἁγίας Οἰκουµενικῆς Συνόδου, Mansi τ. 13, σελ. 376Α, Πρᾶξις Ζ´.

+

Tῷ δὲ Θεῷ

δόξα καὶ εὐχαριστία!