Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,

Πασιoλογιώτατοι καὶ Αἰδεσιμολογιώτατοι πατέρες.

Θεοφιλῆ Διακονία.

Ἀξιότιμοι Κυρίες καὶ Κύριοι τῆς Πολιτείας

Λαὲ τοῦ Κυρίου περιούσιε

Σήμερον ἡ Ἱερὰ καὶ Μεγαλόφωνος τῶν Ὀρθοδόξων πανήγυρις ἀγάλλεται.

Πράγματι! Ἀγάλλεται καὶ χαίρεται σήμερον ἡ ὁμήγυρις τῶν γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Καὶ δικαίως. Διότι λατρεύει τὸν Θεὸν ὄχι ὅπως οἱ ἄνθρωποι θέλουν, ἀλλὰ ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἐπιθυμεῖ.

Αὐτὴ ἡ ὁμήγηρις τῶν πιστῶν στοὺς ὁποίους ἀναφέρεται καὶ ἡ περίφημη ἐκείνη ἐγκύκλιος τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς τοῦ ἔτους 1848, ἡ ὁποία καταλήγει μὲ τὶς φράσεις: «…παρ΄ ἡμῖν, οὔτε Πατριάρχαι, οὔτε Σύνοδος ἐδυνήθησάν ποτε εἰσαγαγεῖν νέα, διότι ὁ ὑπερασπιστὴς τῆς θρησκείας ἐστὶν αὐτὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι αὐτὸς ὁ λαός, ὅστις ἐθέλει τὸ θρήσκευμα αὑτοῦ αἰωνίως ἀμετάβλητον καὶ ὁμοειδὲς τῷ τῶν πατέρων αὐτοῦ…».

Κατὰ τὴν σημερινὴν ἐποχήν, ἀκούγονται συχνὰ φωναὶ ὑπὲρ τῆς ἐξελίξεως καὶ τῆς προόδου. Ἀσφαλῶς ἐξέλιξις καὶ πρόοδος εἶναι καλὴ καὶ ἐπαινετὴ ὅταν ἀφορᾷ τὰ ὑλικὰ καὶ τὰ ἀνθρώπινα κατασκευάσματα. Τὰ γήινα καὶ τὰ ἀνθρώπινα δημιουργήματα μὲ τὸ νὰ εἶναι ἐκ φύσεως ἀτελῆ, εἶναι ἐπιδεκτικὰ βελτιώσεως καὶ ἐξελίξεως. Τὰ θεϊκὰ καὶ οὐράνια ὅμως ὄχι.

Στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν στοιχεῖα σταθερὰ καὶ ἀναλλοίωτα: τὰ δόγματα τῆς Πίστεως καὶ οἱ ἠθικὲς ἀρχὲς τοῦ Εὐαγγελίου.

Ὅ,τι ἦταν Ὀρθόδοξο δόγμα κατὰ τὸν πρῶτον αἰῶνα μ.Χ., παραμένει μέχρι σήμερα Ὀρθόδοξο καὶ θὰ εἷναι Ὀρθόδοξο πάντοτε.

Ὁμοίως ὅ,τι ἦταν ἁμαρτία, εἷναι καὶ σήμερα ἁμαρτία καὶ θὰ παραμένει πάντοτε ἁμαρτία.

Μπορεῖ διάφορες ἑτερόδοξες «ἐκκλησίες» κυρίως στὴ Δύση νὰ υἱοθέτησαν τὴν ἐξελίξη καὶ τὸν συσχηματισμό μὲ τὸν κόσμο καὶ τὸ κοσμικό φρόνημα, θεωρῶντας ὅτι ἔτσι θα προσήλκυαν τὸν λαό, ἀλλὰ συνέβη ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετον. Οἱ ναοί τους ἄδειασαν ἀπὸ τοὺς πιστοὺς τους.

Καὶ τοῦτο διότι ἀπέτυχαν νὰ διαγνώσουν ὅτι ἡ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας δὲν εἷναι νὰ συσχηματισθεῖ μὲ τὸν κόσμον, νὰ ἐκκοσμικευθεῖ, ἀλλὰ νὰ μετασχηματίσει τὸν κόσμον κατὰ τὰ ἀνθρώπινα πρότυπα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Γι΄ αὐτὸ καὶ οἱ Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς, στὴν προαναφερθεῖσα ἐγκύκλιο τοῦ 1848, ἐντόπισαν ὅτι ὀφείλομεν νὰ κρατῶμεν τὰς ὁμολογίας τῶν Ἁγίων Πατέρων «ἀποστρεφόμενοι πάντα νεωτερισμὸν ὡς ὑπαγόρευμα τοῦ διαβόλου, ὁ δεχόμενος νεωτερισμόν, κατελέγχει ἐλλειπῆ τὴν κεκηρυγμένην Ὀρθόδοξον Πίστιν».

Ὥστε λοιπόν, οἱ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας οὔτε νὰ διανοηθοῦν ἠμποροῦν οἱανδήποτε ἀλλαγή, εἴτε εἰς ζητήματα πίστεως, εἴτε εἰς ζητήματα ἠθικῶν ἀρχῶν.

Ὅποιος νομίζει ὅτι μπορεῖ νὰ ἐκλέγει κατὰ τὸ δοκοῦν ὅ,τι τοῦ εἷναι ἀρεστόν, ἀπὸ τὰ Ὀρθόδοξα δόγματα ἢ τὶς ἠθικὲς ἀξίες τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ νὰ ἀπορρίπτει τὰ ὑπόλοιπα, νὰ γνωρίζει ἔστω ὅτι μὲ αὐτή του τὴν ἐκλογή, παύει νὰ εἶναι Ὀρθόδοξος.

Μὲ ταῦτα τὰ δεδομένα ἑορτάζομεν σήμερον Θεοφάνεια, καθὼς ἡ Μήτηρ τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ τὸ πλεῖστον τῶν ἀνὰ τὸν κόσμον ὀρθοδόξων χριστιανῶν, ἐπικαλούμενοι τὴν θείαν συναντίληψιν καὶ εὐλογίαν ἐπὶ τὸ Ἔθνος μας καὶ ἅπαντα τὸν κόσμον, ὡς ἐπίσης καὶ τὸν θεῖον φωτισμὸν πρὸς θεογνωσίαν καὶ ἐπίγνωσιν τῆς ἀληθείας, εἰρηνικὴν δὲ διαβίωσιν τῶν λαῶν.

Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί,

Χρόνια Πολλά, τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ νὰ μᾶς φωτίσῃ ὅλους!