...ΑΠΟ τους ἁγίους Μάρτυρας τοὺς μιμηθέντας τὸν Κύριον, καὶ ἀγαπήσαντάς Τον ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ καρδίας, καὶ τὸ αἷμα τους διὰ τὴν ἀγάπην Του ἔχυσαν, ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες, μία εἶναι καὶ ἡ σήμερον ἑορταζομένη καὶ ἐπαινουμένη (διὰ τὴν ἀγάπην ὁποῦ ἔδειξεν εἰς τὸν Κύριον, καὶ τὴν ἀνδρείαν, καὶ νίκην ὁποῦ ἔκαμεν εἰς τὸν ἐχθρὸν καὶ ἀντίπαλον διάβολον) ἡ ἁγία, λέγω, νύμφη τοῦ ἐπουρανίου Βασιλέως Χριστοῦ Μεγαλομάρτυς ΜΑΡΙΝΑ, ὁποῦ ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας καὶ ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων, τὸν Χριστὸν ὁλοψύχως ἠγάπησε· καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμα διὰ τὴν ἀγάπην Του ὁλοκλήρως ἠρνήθηκε κατὰ τὴν θείαν Του ἐντολήν· ἡ ὁποία ἐνεδύθη τὸν Χριστόν, καὶ ὁ Χριστὸς μὲ τὸ νὰ ἐκατοίκησεν εἰς αὐτήν, ἔγεινε φόρεμα τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ, κτασκευασμένον μὲ τὰ χαρίσματα τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἄξιον τοῦ ἐπουρανίου Βασιλέως Χριστοῦ καὶ Θεοῦ. Ἀντὶ διὰ ὕφασμα τὴν καθαρὰν παρθενίαν. Ἀντὶ διὰ καθαρὸν χρυσίον τὴν ζέουσαν πίστιν εἰς τὸν Χριστόν. Ἀντὶ διὰ μαργαρίτας τὴν ἔνθεον σοφίαν καὶ φρόνησιν. Ἀντὶ διὰ λίθους τιμίους καὶ ἀδάμαντας, τὴν σταθερὰν ἀνδρείαν καὶ γενναιότητα.
Ἀμὴ διὰ τὸ κεφάλαιον πασῶν τῶν ἀρετῶν, τὴν ἀγάπην, λέγω, ὁποῦ εἰς ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς ἔχει, νὰ εἰπῶ καλλίτερα εἰς ὅλον τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων, τί νὰ εἴπω; ὁποῦ ἕως καὶ εἰς αὐτὴν τὴν ὥραν ὁποῦ ὁ δήμιος ἔμελλε νὰ κόψῃ τὴν ἁγίαν της κεφαλήν, εἰς τὸν νοῦν της τὸ ξῖφος καθόλου δὲν ἐσυλλογίζετο, μόνον ἡ φροντίδα της ἦτον διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων. Καὶ μὲ ὅλην τὴν προθυμίαν καὶ πόθον της, καὶ τὴν κατὰ Χριστὸν ἀγάπην, καὶ μὲ ἀνείκαστον εἰς τὸν Θεὸν εὐλάβειαν ἔλεγε μὲ μεγάλην ταπείνωσιν: Εὐχαριστῶ σοι Κύριε καὶ Θεὲ τῶν ὅλων, ὁποῦ μὲ ἔφερες εἰς τὴν ὥραν ταύτην, καὶ ἤγγισα εἰς τὸν στέφανον τῆς δικαιοσύνης σου, Κύριε. Ἔπειτα λέγει, ἐπάκουσον Κύριε τῆς προσευχῆς μου· καὶ τότε ζητεῖ τὴν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν ὅλων ἐκείνων ὁποῦ παρακαλοῦν τὸν Θεὸν διὰ τὸ ὄνομά της. Καὶ ὁ Κύριος τὴν ἐμακάρισεν ὁποῦ διὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς τὸν ἐπαρεκάλεσε, καὶ τὴν ἐπήνεσεν ὁποῦ ἐφάνη ἄμωμος ἐνώπιον Αὐτοῦ, καὶ τῆς ἐχάρισε ὅσα τοῦ ἐζήτησε νὰ τὰ πληρώσῃ ἀνελλιπῶς.
Ὤ τῶν μεγίστων καὶ ἀπορρήτων χαρισμάτων, καὶ μεγάλων ἀξιωμάτων, ὁποῦ ἠξιώθης θεόνυμφε Μεγαλομάρτυς Μαρῖνα. Καὶ ποῖος ἤθελεν ἠμπορέσει νὰ ἐπαινέσῃ ἤ νὰ ἐγκωμιάσῃ αὐτά; Ὄχι ὅλα, ἀμὴ καὶ ἕνα μόνον ἀδυνατεῖ κατ’ ἀξίαν νὰ ἐγκωμιάσῃ...
Διονυσίου Ἱερομονάχου τοῦ ἐκ Σιατίστης Ἁγιορείτου (ΙΗ’-ΙΘ’ αἰ.), Ἴχνος Χριστοῦ ἤτοι Ὁμιλίαι πνευματικαί, ἠθικαὶ καὶ ψυχωφελεῖς, ἔκδ. β’, Βασ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1993, σελ. 255-256.