ΠΟΛΛΑ, ἀγαπητοί, τὰ διακρίνοντα τὸν ἄνθρωπον τὸν λογικὸν ἀπὸ τῶν ἀλόγων ζώων· ὁ νοῦς, δι’ οὗ ἐρευνᾷ καὶ ἀνευρίσκει τὴν ἀλήθειαν καὶ διεισδύει εἰς τὰ μυστήρια τῆς φύσεως, ἡ θέλησις, δι’ ἧς καθίσταται ἱκανὸς ἔργα ἀληθῶς ἔκτακτα καὶ θαυμάσια νὰ ἐπιτελῇ, ἡ συνείδησις, δι’ ἧς διακρίνων μεταξὺ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ δύναται ν’ ἀνυψωθῇ εἰς ἀρετήν, ὁ λόγος, δι’ οὗ ἐκφράζων τὰ αἰσθήματα τῆς καρδίας καὶ τὰς ἰδέας τῆς διανοίας δύναται εἰς τὴν πρόοδον τῶν ὁμοίων αὑτοῦ νὰ συντελῇ. Ἀλλ’ ἐκεῖνο, ὅπερ κατ’ ἐξοχὴν διακρίνει αὐτὸν ἀπὸ τῆς ἀλόγου φύσεως, ὅπερ θέτει φραγμὸν ἀνυπέρβλητον μεταξὺ ἀνθρώπων καὶ λοιπῶν ζώων, ὅπερ διανοίγει μεταξὺ αὐτῶν καὶ ἐκείνων μέγα χάσμα, ὅπερ οἱ αἰῶνες οὐδέποτε θὰ δυνηθῶσι νὰ πληρώσωσι καὶ ὅπερ μαρτυρεῖ τρανῶς, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀνήκει μόνον εἰς τὸν κόσμον τὸν ὑλικὸν ἀλλὰ καὶ εἰς κόσμον ἀνώτερον καὶ πνευματικόν, ὅτι δὲν εἶναι μόνον σῶμα, ὅπερ ἐπιστρέφει εἰς τὴν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη, ἀλλὰ καὶ πνεῦμα, ὅπερ ἐπιστρέφει εἰς τὸν Θεόν, ὅστις ἔδωκεν αὐτό, ἐκεῖνο λέγω, ὅπερ κατ’ ἐξοχὴν διακρίνει τὸν ἄνθρωπον ἐκ τῶν ζώων εἶναι αἴσθημά τι εὐγενὲς καὶ ὑψηλόν, τὸ αἴσθημα τὸ θρησκευτικόν, τὸ αἴσθημα τῆς εὐσεβείας καὶ τάσεως τοῦ ἀνθρώπου πρὸς τὸν Θεόν.
Περισσότερα...