Ἄθεος σὲ παραμεθόριο χωριὸ καταθρυμμάτισε θαυματουργὴ Εἰκόνα ἀλλὰ πέθανε τὴν ἑπόμενη ἡμέρα
Ἡ δύναμη τῆς θρησκείας μας καταφάνηκε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ καὶ ἕνα ἀπίστευτο θαῦμα κρατεῖ σὲ ζωηρὴ συγκίνηση τὸν πληθυσμὸ παραμεθορίου περιοχῆς. Πρόκειται γιὰ τὸν θάνατο τοῦ Περικλέους Ἀργυρίου, ὁ ὁποῖος ἔλαβε χώρα στὸ χωριὸ Πράσινο ἤ Τύρνωβο τοῦ Νομοῦ Φλωρίνης. Τὸ ἱστορικὸ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἔχει ὡς ἑξῆς:
ΕΠΙ τοῦ θέματος τοῦ Ἐκκλησιασμοῦ τῶν Πιστῶν ἐν τοῖς ἱεροῖς Ναοῖς κατὰ τὰς Κυριακὰς καὶ Ἑορτὰς ὁμιλῶν εἷς διάσημος Διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας [ὁ Εὐγένιος Βούλγαρης], λέγει τὰ ἑξῆς:
Περὶ Ἀγάπης
Πρὶν ἤ ὁ Θεὸς ἐμφυσήσῃ τῷ Ἀδὰμ τὸ πνεῦμα τῆς ζωῆς, ἐνέγραψε τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ τὸν νόμον τῆς ἀγάπης, ὅπως ἀγαπήσῃ Αὐτὸν καὶ τὴν δημιουργίαν Αὐτοῦ, καὶ ἐν ταύτῃ τῇ ἀγάπῃ διαβιώσῃ μακάριος. Ἡ ἀγάπη καθιστᾷ τὴν γῆν παράδεισον, διότι καθιστᾷ τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς γῆς· ἄνευ τῆς ἀγάπης, ἡ δημιουργία ἅπασα εἶναι κόλασις ἐπίγειος. Ἡ ἀγάπη εἶναι τὸ φῶς τῶν τῆς ψυχῆς ὀφθαλμῶν, δι΄ ἧς αὕτη καθορᾷ τὴν εἰκόνα τοῦ θείου Δημιουργοῦ θείῳ δακτύλῳ ἐπὶ τῆς θείας δημιουργίας ἐγγεγραμμένην, καὶ χαίρει χαρὰν ἀνεκλάλητον. (Ἀπὸ τὴν «Χριστιανικὴν Ἠθικήν»)
Μὲ θεῖο ἐνθουσιασμὸ ὁ Ποιητὴς ἀπευθυνόμενος πρὸς τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανοὺς κατὰ τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς ἀνακράζει: «Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς νηστείας ἀγῶνα· οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες δικαίως στεφανοῦνται..., ὡς τεῖχος ἄρρηκτον κατέχοντες τὴν πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην· ἀντὶ μαχαίρας τὴν Νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν».
Ἀπὸ τὸ «Ἐγκώμιον» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου*
ΙΔΙΟΝ εἶναι τῆς κατὰ Χριστὸν ἀγάπης καὶ τοῦ θείου ἔρωτος, νὰ κάμνῃ ἔξω τοῦ ἑαυτοῦ των τοὺς ἐραστάς, καθὼς λέγει ὁ Ἀρεοπαγίτης Διονύσιος ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος:
Ἀπὸ τὸ Θεοτοκάριον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως τοῦ ἐν Αἰγίνῃ
Μακαριστοῦ Ἐπισκόπου Μαγνησίας Χρυσοστόμου (+1973)
ΑΝ ἄλλοι ἀνεχώρησαν ἐνωρίτερον ἡμῶν ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον, ἡμεῖς δὲ εἰσέτι ὑπάρχομεν καὶ ἡ ἀναχώρησις ἡμῶν ἀναβάλλεται, ἄς γνωρίζωμεν ὅτι τοῦτο σημαίνει, ὅτι δὲν εἴμεθα ἀκόμη ἀρκετὰ παρεσκευασμένοι καὶ ὅτι εἴμεθα ἀνάξιοι εἰσέτι τόσον μεγάλης δόξης, ὁποῖα εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία θὰ ἀποκαλυφθῇ εἰς ἡμᾶς κατὰ τὰ ὁρισθέντα πρὸ αἰωνίων χρόνων· καὶ συνεπῶς ἄς προσπαθήσωμεν νὰ ἑτοιμασθῶμεν καλύτερον διὰ τὸν θάνατον. «Μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὅν ἐλθὼν ὁ Κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. Ἀληθῶς λέγω ὑμῖν, ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν» (Λουκ. ιβ΄ 43, 44).
Ἁγίου Ἐπισκόπου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου
ΜΕ τὸ πρῶτον ξύπνημα, τὸ πρωΐ, ἐνδιαφερθῆτε νὰ συγκεντρωθῇ ὅλος ὁ νοῦς σας ἐντὸς τῆς καρδίας, διὰ νὰ ἀναζωπυρωθῇ ἡ θέρμη τῆς καρδίας σας. Τοῦτο ἄς γίνῃ ἕνα τακτικόν σας μέλημα.