Ἀντιαιρετικά

Ἐπικίνδυνος Οἰκουμενιστικός παροξυσμός


ΕΝΩ ἤδη ὁ πόλεμος στὴν Οὐκρανία μαίνεται καὶ ἡ παγκόσμια ἀναταραχὴ προμηνύει θλιβερὲς ἐξελίξεις, οἱ Οἰκουμενιστὲς συμμετεῖχαν ὡς συνήθως σὲ ἀπαγορευμένες Συνοδικῶς καὶ Κανονικῶς συμπροσευχὲς μὲ ἑτεροδόξους γιὰ τὴν «ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν», ἐντὸς τοῦ πλαισίου τῆς ἀποτυχημένης ἀγαπολογικῆς εἰρηνολογίας τους.

oikoum1

 

Οἰκουμενιστὴς πατριάρχης Βαρθολομαῖος προέστη στὸν Ναὸ τῆς Ἁγίας Τριάδος Σταυροδρομίου, στὴν πλατεῖα Ταξὶμ στὸν Γαλατᾶ τῆς Κωνσταντινουπόλεως σὲ τέτοιου εἴδους συμπροσευχὴ τὸ ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, 21-1-2022, μὲ παρουσία καὶ συμμετοχὴ ἐκπροσώπων τῶν «Χριστιανικῶν Κοινοτήτων» τῆς Πόλεως, ὅπου διακρίνονται στὶς φωτογραφίες πάσης φύσεως αἱρετικοὶ συμπεριλαμβανομένης ἀκόμη καὶ γυναίκας ἱέρειας! Ἔγιναν ὡς συνήθως ὁμιλίες, συμπροσευχές, καθὼς καὶ κοινὸ ἄναμμα λαμπάδων, εἰς ἔνδειξιν ὅτι ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς κομίζει/συνεισφέρει τὸ «φῶς» του στὴν κοινὴ πορεία τους πρὸς τὸ σκότος.

oikoum2

Διότι εἶναι γνωστὸ πὼς ἐκτὸς Ὀρθοδοξίας, ὅπως τόνιζε ἐμφατικὰ ὁ μακαριστὸς φωτισμένος Ἱερομόναχος π. Σεραφεὶμ Ρόουζ τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς (+1982), ὑπάρχει μόνον σκοτάδι πνευματικό, πλάνη καὶ ἐρημία. Ὅμως οἱ Οἰκουμενιστές, ἐφ’ ὅσον ἐδῶ καὶ δεκαετίες ἔχουν συνηθίσει στὸ σκοτάδι, ἔχουν χάσει τὸν Πατερικὸ νοῦ καὶ ἄρα τὴν Πατερικὴ αἴσθηση τῆς διαφορᾶς φωτὸς καὶ σκότους. Πατερικὴ θεωρητικὴ γνώση εἶναι πιθανὸν νὰ ἔχουν, ἀλλὰ τοὺς λείπει τὸ Πατερικὸ πνεῦμα καὶ φρόνημα. Ἀπώλεσαν «τὴν ἀγάπην τῆς ἀληθείας» (Β΄ Θεσ. 2:10), γι’ αὐτὸ καὶ συνεχίζουν μὲ μεγάλη ἄνεση καὶ σπουδὴ τὴν ἀποστατικὴ ὁδό τους, ὡς προάγγελμα τῆς ἐλεύσεως τοῦ Ἀνόμου. Εἶναι σαφὲς ὅτι πάσχουν ἀπὸ τραγικὴ ἔλλειψη διακρίσεως πνευμάτων. Ἀδυνατοῦν νὰ διακρίνουν τὸν ἀληθινὸ Χριστιανισμὸ ἀπὸ τὸν ψευδο-χριστιανισμό.

oikoum3

 

Τὸ αὐτὸ βεβαίως παρατηρεῖται καὶ μὲ τοὺς ἡγέτες τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας. Ὁ μητροπολίτης Βολοκολὰμσκ Ἱλαρίωνας συμμετεῖχε σὲ Οἰκουμενιστικὴ τελετὴ γιὰ τὴν προσκύνηση «τοῦ ἀκανθίνου στεφάνου τοῦ Κυρίου» στὸν Παπικὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Γερμανοῦ στὸ Παρίσι, τὸ Σάββατο, 12-2-2022. Σὲ αὐτὴν ἔλαβε μέρος κληρικὸς τῆς συνοδίας του μὲ ἱερατικὰ ἄμφια. Ἡ τελετὴ ὀργανώθηκε γιὰ κοινὸ ἑορτασμὸ μὲ τὸν Καρδινάλιο Κοὺρτ Κόχ, Πρόεδρο τοῦ Ποντιφικικοῦ Συμβουλίου γιὰ τὴν προώθηση τῆς Χριστιανικῆς ἑνότητος, τῆς ἕκτης ἐπετείου ἀπὸ τὴν συνάντηση τοῦ Πάπα Φραγκίσκου μὲ τὸν πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο στὴν Ἀβάνα τῆς Κούβας.

Αὐτὸς ὁ ἀθέμιτος καὶ ἀνίερος ἀνταγωνισμὸς μεταξὺ τῶν δύο θεωρουμένων ὡς «κέντρων» τῆς «ἐπισήμου ὀρθοδοξίας», ὄχι ὅμως ὑπὲρ ἐπιστροφῆς καὶ διακρατήσεως τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἀλλὰ Οἰκουμενιστικῆς ἐκτροπῆς καὶ προωθήσεως, πρὸς ἐξυπηρέτησιν ἐγκοσμίων σκοπιμοτήτων, ἀποδεικνύει τὴν ἀπομάκρυνση ἀμφοτέρων ἀπὸ τὸν Κανόνα τῆς Ἀληθείας τῆς Πίστεως. Ἐνῶ μεταξύ τους ἀποξενώνονται ὅλο καὶ περισσότερο καὶ τὸ χάσμα τῆς διαφορᾶς τους ἕνεκα κυρίως τοῦ Οὐκρανικοῦ βαθαίνει, ὁ κάθε ἕνας τους στρέφεται χωριστὰ πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους αἱρετικοὺς καὶ δὴ τοὺς πολυ-αιρετικοὺς Παπικούς, γιὰ νὰ ἐπιτύχει αὔξηση τῆς σφαίρας ἐπιρροῆς του, σύμφωνα μὲ κοσμικὰ κριτήρια.

φοῦ οἱ καρδιές του σκληραίνουν καὶ ψύχονται μεταξύ τους καὶ ἀφοῦ τὸ σκοτάδι ἁπλώνεται ὅλο καὶ πιὸ ἔντονα στὶς ἀφώτιστες ψυχές τους ἀπὸ τὸν συμφυρμὸ μὲ τοὺς αἱρετικούς, εἶναι ἀναμενόμενο νὰ κατακερματίζονται ἐπὶ πλέον καὶ νὰ μὴν δύνανται νὰ ἐπιδράσουν κατευναστικὰ εὐρύτερα, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ ἤδη ἐκσπάσασα ἔνοπλη σύγκρουση Ρωσίας-Οὐκρανίας νὰ ἐξακολουθεῖ ἀμείωτη.

Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Εἰρήνης καὶ τῆς Ἑνότητος, τὸ Φῶς τοῦ κόσμου, ἡ Ἀλήθεια καὶ ἡ Ὁδός, δὲν ἐγκρίνει οὔτε εὐλογεῖ αὐτὴ τὴν γραμμὴ καὶ τακτική τους. Διότι τόσο πολὺ διαβρώθηκαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ «ἐπίσημοι ὀρθόδοξοι» στὰ ἡγετικά τους τουλάχιστον στελέχη, τόσο πολὺ ἀποξενώθηκαν ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀληθινοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανισμοῦ, ὥστε προκειμένου νὰ «ἐξασφαλισθοῦν», νὰ δράσουν καὶ νὰ «κυριαρχήσουν» δὲν διστάζουν νὰ γίνουν ὄργανα πολιτικῶν ἐπιδιώξεων, ὅπως καὶ νὰ συναγελάζονται λατρευτικῶς μὲ τοὺς κάθε εἴδους αἱρετικούς.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες σὲ πάρα πολὺ κρίσιμες καὶ δύσκολες ἐποχές, ἀναζητοῦσαν πνευματικὰ ἀναστήματα ποὺ νὰ βαδίζουν «ἐν ἀληθείᾳ καὶ ἀγάπῃ» (Ἰω. Β΄, 3), καὶ ὄχι ποὺ νὰ ἑλίσσονται διπλωματικὰ καὶ φιλαιρετικά. Καὶ ὅταν ἀνεκάλυπταν τέτοια ἀναστήματα, ἀναφωνοῦσαν ἐνθουσιαστικά: «Ἡ γὰρ ὑμῶν ἀνδρικὴ ὑπὲρ τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας ἐκδίκησις τῆς ὑπ’ οὐρανὸν Ἐκκλησίας ὑπάρχει στερέωσις· καὶ ὁ ἀφ’ ὑμῶν ζῆλος ἀνάπτειν πέφυκεν ἀεὶ ἅπασαν τὴν οἰκουμένην εἰς τὴν διάπυρον ἐν Πνεύματι ἁγίῳ τῆς πίστεως ἡμῶν ὁμολογίαν» (Ὁσίου Θεοδώρου Στουδίτου, Ἐπιστολὴ ΛΕ΄-«Βασιλείῳ ἡγουμένῳ»).

ντιθέτως, ἡ «τοῦ ψεύδους ἐκδίκησις» ἀπὸ μέρους τῶν συγχρόνων Οἰκουμενιστῶν, τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχει «διάλυσις», ἡ δὲ ὅλη ἀποστατική τους πορεία, ὅπως φαίνεται καὶ στὰ ὡς ἄνω ἀναφερθέντα πρόσφατα περιστατικά, σβήνει κάθε ἴχνος ζήλου στὶς ψυχὲς τὶς δικές τους καὶ τῶν ἀκολούθων τους, ὥστε σὲ ὅλη τὴν Οἰκουμένη νὰ χαθοῦν τὰ ζώπυρα τῆς ἐν Πνεύματι ἁγίῳ σωτηρίου Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας.

σοι χάριτι Θεοῦ εἴμεθα ἀληθινοὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἄς μείνουμε σταθεροὶ στὴν Πίστη ἕως θανάτου, στηριζόμενοι ὄχι στὴν ἀνθρώπινη λογικὴ καὶ σὲ ἀνθρώπινα κριτήρια, ἀλλὰ στὴν Θεανθρώπινη λογικὴ ἡ ὁποία προσπορίζει τὴν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔστω καὶ ἄν φαινόμαστε στὰ μάτια τῶν κοσμικῶν ἀνθρώπων ὡς «ἀπροσάρμοστοι» καὶ ὡς «ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου»! Μόνον βαδίζοντες μὲ φόβο Θεοῦ στὴν ὁδὸ τῆς ἀληθινῆς Πίστεως, στὸ Πατερικὸ πνεῦμα καὶ φρόνημα, στὴν ζωὴ τοῦ Χριστιανικοῦ ἀγῶνος, θὰ διατελοῦμε τῆς Ὀρθοδοξίας πρόμαχοι καὶ ὁμολογητές, ἔργῳ καὶ λόγῳ, καὶ θὰ ἐλπίζουμε στὸ σωτήριον ἔλεος παρὰ Κυρίου. Μόνον ἔτσι θὰ φυλαχθοῦμε ἀπὸ κάθε ἐκτροπή, ἀπὸ τὴν ἀπελπισία καὶ ἀπὸ τὴν πλάνη, ἡ ὁποία ὡς γνωστὸν ἀπειλεῖ ἀκόμη καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς (βλ. Ματθ. 24:24).

 

+ Ὁ Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος ΚΛΗΜΗΣ