Η ΑΠΟΚΗΡΥΞΙΣ
(Διά Δικαστικοῦ ἐπιμελητοῦ, τὴν 14ην Μαΐου 1935)
«Πρός τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος».
Εἶναι γνωστόν εἰς τήν Ἱεραρχίαν τῆς Ἑλλάδος ὅτι ἀνέκαθεν ἐτάχθημεν ἀντιμέτωποι πρός τήν γνώμην Αὐτῆς, ὅσον ἀφορᾶ τήν προσαρμογήν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου πρός τό πολιτικόν.
Καί ἄν συνεμορφώθημεν πρός τήν ἀπόφασιν τῆς πλειοψηφίας τῆς Ἱεραρχίας, ἐφαρμόσαντες καί ἡμεῖς εἰς τάς ἐπαρχίας ἡμῶν τό νέον ἡμερολόγιων, τοῦτο ἐπράξαμεν διά δύο λόγους: Τό μέν, ἵνα ἀποφύγωμεν τάς συνεπείας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σχίσματος, τό δέ διαθρυπτόμενοι πάντοτε ὑπό τῆς ἐλπίδος, ὅτι ἡ Ἱεραρχία πρός πρόληψιν τῆς διαιρέσεως τῶν Χριστιανῶν, θά ἀγαθυνθῆ νά ἐπιστρέψη εἰς τό παλαιόν ἐκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον, θυσιάζουσα καί τήν προσωπικήν της φιλοτιμίαν διά τήν ἀγάπην τῶν πιστῶν ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανεν. Ἤδη ὅμως μετά παρέλευσιν δωδεκαετίας, ἰδόντες ἀφ’ ἑνός ὅτι τό Ἐκκλησιαστικόν Σχίσμα δέν ἀπεφεύχθη καί ἄνευ ἡμῶν, δημιουργηθέν ὑπό τῆς πολυαρίθμου μερίδος τοῦ Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, τοῦ ἐμμένοντος πιστῶς καί μετά ζήλου Ἱεροῦ εἰς τό πατροπαράδοτων ἑορτολογίων, καί ἀφ’ ἑτέρου ὅτι ἡ Ἱεραρχία δέν σκοπεύει νά ἐπανέλθῃ, ἐξ ἧς ἐξετοπίσθη Ὀρθοδόξου ἡμερολογιακῆς τροχιᾶς, θεωροῦμεν ἐκλιπόντας πλέον τούς λόγους, δι’ οὗς ἠκολουθοῦμεν καί ἡμεῖς ἄχρι τοῦδε, κατ’ Ἐκκλησιαστικήν οἰκονομίαν, τό νέον ἐκκλησιαστικόν ἡμερολόγιον.
Διό καί καθῆκον συνειδήσεως ἐκπληροῦντες καί ὑπό τοῦ πόνου τῆς ἑνώσεως ὅλων των Ὀρθοδόξων «Ἑλλήνων Χριστιανῶν ἐν τῷ ἐδάφει τῆς ἡμερολογιακῆς καί ὀρθοδόξου παραδόσεως ἀγόμενοι, προαγόμεθα νά φέρωμεν εἰς γνῶσιν τῆς Διοικούσης Ἱερᾶς Συνόδου τά ἀκόλουθα:
Ἐπειδή ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἑλλάδος τῇ ἐμπνεύσει καί προτάσει τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου εἰσήγαγε μονομερῶς καί ἀντικανονικῶς εἰς τήν Ἐκκλησίαν τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον παρά τά θέσμια. Ἐπειδή ἡ Διοικοῦσα Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐφαρμόσασα μονομερῶς τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον, ὅσον καί ἄν διατείνεται ὅτι ἀφῆκεν ἄθικτον τόν Πασχάλιον Κανόνα, ἑορτάζουσα καί αὐτή τό Πάσχα κατά τό παλαιόν, δέν ἀπέφυγεν ὅμως ἐμμέσως καί τήν παράβασιν αὐτοῦ διά τῆς ἀλλοιώσεως τοῦ ἑορτολογίου καί τοῦ ἐνιαυσίου κύκλου τοῦ Κυριακοδρομίου, μεθ’ ὧν ἀναποσπάστως συνδέεται ὁ ὑπό τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου καθιερωθεῖς Πασχάλιος Κανών.
Ἐπειδή ἡ Διοικοῦσα Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, διασπάσασα διά τῆς μονομεροῦς καί ἀντικανονικῆς εἰσαγωγῆς καί ἐν τῇ θεία λατρεία τοῦ Γρηγοριανοῦ ἡμερολογίου τήν ἑνότητα τῆς καθόλου Ὀρθοδοξίας, καί διαιρέσασα τούς Χριστιανούς εἰς δύο ἀντιθέτους ἡμερολογιακᾶς μερίδας, ἔθιξεν ἐμμέσως καί τό δόγμα τοῦ συμβόλου τῆς Πίστεως «Εἰς μίαν Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν».
Ἐπειδή ἡ Διοικοῦσα Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἄνευ σπουδαίων ἐκκλησιαστικῶν λόγων, ἐφαρμόσασα μονομερῶς καί ἀντικανονικῶς τό Γρηγοριανόν ἡμερολόγιον, ἐγένετο αἰτία σκανδάλου τῶν Χριστιανῶν καί θρησκευτικῆς διαιρέσεως καί ἀντεγκλήσεων μεταξύ αὐτῶν, ἀποβαλόντων ἐξ αἰτίας τοῦ νέου ἡμερολογίου τήν ὁμοφωνίαν ἐν τῇ πίστει καί τήν χριστιανικήν ἀγάπην, καί ἠθικήν ἀλληλεγγύην ἐν τῇ πρός ἀλλήλους σχέσει καί ἀναστροφή.
Ἐπειδή, τέλος, δι’ ὅλους τοὺς ἀνωτέρω λόγους ἡ Διοικοῦσα Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπέσχισε καί ἀπετείχισεν ἑαυτήν κατά τό πνεῦμα τῶν Ἱερῶν Κανόνων τοῦ καθόλου κορμοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας καί ἐκήρυξεν κατ’ οὐσίαν ἐαυτήν Σχισματικήν, καθ’ ἅ ἀπεφάνθη καί ἡ πρός μελέτη τοῦ ἡμερολογιακοῦ ζητήματος ὁρισθεῖσα ἐξ εἰδικῶν Νομομαθῶν καί Θεολόγων Καθηγητῶν τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου Ἐπιτροπή, ἧς μέλος ἀπετέλει τότε καί ὁ Μακαριώτατος, ὡς Καθηγητής τοῦ Πανεπιστήμιου.
Διά ταῦτα ὑποβάλλοντες εἰς τήν Διοικοῦσαν Σύνοδον τήν ἐπισυνημμένην διαμαρτυρίαν ἡμῶν, δηλοῦμεν, ὅτι κόπτομεν τοῦ λοιποῦ πάσαν σχέσιν καί ἐκκλησιαστικήν ἐπικοινωνίαν μετ’ Αὐτῆς, ἐμμενούσης εἰς τήν ἡμερολογιακήν καινοτομίαν καί ἀναλαμβάνομεν τήν πνευματικήν ἡγεσίαν καί ποιμαντορίαν τοῦ ἀποκηρύξαντος τήν διοικοῦσαν Ἐκκλησίαν ἐκ πολυαρίθμων Κοινοτήτων συγκειμένου Ὀρθοδόξου Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, τοῦ ἐμμένοντος πιστοῦ εἰς τό πάτριον καί Ὀρθόδοξον Ἰουλιανόν ἡμερολόγιον.
Ταῦτα φέροντες εἰς γνῶσιν τῆς Διοικούσης Ἱεραρχίας, διά χρηστῆς ἔχομεν ἐλπίδος, ὅτι αὕτη, συναισθανομένη τήν μεγίστην εὐθύνην, ἥν ὑπέχει ἐνώπιόν του Θεοῦ, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί τοῦ Ἔθνους, ὅπερ διήρεσεν εἰς δύο ἀντιθέτους θρησκευτικᾶς μερίδας, θά ἀναθεωρήση τήν σχετικήν ἀπόφασίν της περί τοῦ ἡμερολογίου τῆς Ἐκκλησίας καί θά ἀγαθυνθῆ νά ἐπαναφέρη τό Ὀρθόδοξον καί πάτριον ἐκκλησιαστικόν ἑορτολόγιον, διατηρουμένου διά τήν πολιτείαν τοῦ νέου ἡμερολογίου πρός ἀναστήλωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας καί εἰρήνευσιν τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἔθνους, διατελοῦμεν.
† Ὁ Δημητριάδος ΓΕΡΜΑΝΟΣ
† Ὁ πρώην Φλωρίνης ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
† Ὁ Ζακύνθου ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ