Ἐκκλησιολογικά

Καταλύει τὴν Ἀποστολικότητα τῆς Ἐκκλησίας

† Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς κ. Κυπριανοῦ

Cyprian1a

Μακαριώτατε·
Σεβασμιώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς·
Σεβαστοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοί·
Ὁσιώτατοι Μοναχοί, Γέροντες καὶ Γερόντισσες·
Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές·

 Ἡ Εισήγησις τοῦ π Νικολάου Δημαρᾶ εἰς τὴν Ε΄Πανελλήνιον Ἱερατικὴν Σύνξιν εἶναι ὁλόκληρος εἰς τὴν Βιβλιοθήκην ὑπό τήν μορφήν pdf

Ὁ Ἱερεύς, ὁ κατ’ ἐξοχὴν φύλαξ τῆς κανονικῆς εὐταξίας ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ

 

+

Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία
καὶ ἡ Αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Θέματα Δογματικὰ καὶ Κανονικὰ

 

Ἀπόδοση τοῦ πρωτοτύπου

Ἐπισήμου Κειμένου

στὴν ἁπλοελληνικὴ

 

Α’. Βασικὲς Ἐκκλησιολογικὲς Ἀρχὲς

Β’. Οἰκουμενισμός: Συγκρητιστικὴ Παναίρεση

Γ’. Σεργιανισμός: Ἀλλοίωση τῆς Κανονικότητας

Δ’. Ἡ λεγομένη ἐπίσημη Ὀρθοδοξία

Ε’.Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία

Ϛ’.Ἡ Ἐπιστροφὴ στὴν Γνησία Ὀρθοδοξία

Ζ’. Πρὸς σύγκληση Μεγάλης Συνόδου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξης Ἐκκλησίας

 

 

+

Μάϊος 2014

Τὸ πρωτότυπο Ἐπίσημο Κείμενο ἔχει καταρτισθεῖ ἀπὸ τὶς

Γνήσιες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες

Ἑλλάδας – Ρουμανίας – Ρωσικῆς Διασπορᾶς

 


 

Πρός τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς, τούς Ἐντιμοτάτους Ἐπιτρόπους καί ἅπαν το Ὀρθόδοξον Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῶν καθ’ ἡμᾶς Ἐκκλησιῶν.

Χάρις εἴη καί εἰρήνη παρά Θεοῦ παρ’ ἡμῶν δέ πατρική εὐχή καί εὐλογία.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ

       Καταδικασθέντες ἀδίκως ὑπό Σχισματικῆς Συνόδου εἰς καθαίρεσιν καί πενταετῆ ἐγκάθειρξιν εἰς Μονάς καί ἀπαχθέντες βία ὑπό τῆς Κυβερνήσεως, καταστάσης ἐκτελεστικόν τμῆμα τῆς ἀρχιεπισκοπῆς, τεθείσης ὑπεράνω των θείων Κανόνων, τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Συντάγματος διά μόνον τόν λόγον, διότι εἴχομεν τό θάρρος καί τήν ψυχικήν εὐσθενίαν νά ἀναπετάσωμεν τό ἔνδοξον καί τετιμημένον λάβαρον τῆς Ὀρθοδοξίας, θεωροῦμεν ποιμαντορικόν καθῆκον ἡμῶν πρίν ἤ ἀποχωρισθῶμεν νά ἀπευθύνωμεν Ὑμῖν τοῖς ἀκολουθοῦσι τό πάτριον καί Ὀρθόδοξον ἑορτολόγιον, τάς ἑξῆς ποιμαντορικᾶς παραινέσεις:

Α’. Βασικαὶ Ἐκκλησιολογικαὶ Ἀρχαὶ

Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀπὸ τοῦ παρελθόντος εἰκοστοῦ αἰῶνος ἀγωνίζεται στερρῶς καὶ ὁμολογιακῶς κατὰ τῆς ἐκκλησιολογικῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐπίσης δὲ κατὰ τῆς προελθούσης ἐξ αὐτοῦ Ἡμερολογιακῆς-Ἑορτολογικῆς Καινοτομίας, ἀλλὰ καὶ ἐν γένει κατὰ τοῦ Δογματικοῦ Συγκρητισμοῦ, ὁ ὁποῖος καλλιεργῶν σταθερῶς καὶ μεθοδευμένως, ποικιλοτρόπως καὶ ἀντι-ευαγγελικῶς, εἰς ἐπίπεδον Διαχριστιανικὸν καὶ Διαθρησκειακόν, τὴν σχέσιν, συνύπαρξιν, ἀνάμειξιν καὶ συνεργασίαν Ἀληθείας καὶ πλάνης, Φωτὸς καὶ σκότους, Ἐκκλησίας καὶ αἱρέσεως, ἀποβλέπει εἰς τὴν ἀνάδειξιν μιᾶς νέας ὀντότητος, ἤτοι μιᾶς Κοινότητος ἄνευ ταυτότητος πίστεως, τοῦ λεγομένου σώματος τῶν Πιστευόντων.

Τό διαγελμα τοῦτο ἀπηγγέλθη πρός τόν  Ὀρθόδοξον  Ἑλληνικόν λαόν ὑπό τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου κατά τήν πανηγυρικήν λειτουργίαν κατά τήν Κυριακήν 13 Μαΐου 1935, εἰς τόν  Ι. Ναόν τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, εἰς Κολωνόν, τήν ὁποίαν παρηκολούθησαν καί οἱ τρεῖς οὗτοι Μητροπολίται καί οἱ ὁποῖοι ἐνώπιον τοῦ πολυπληθοῦς ἐκκλησιάσματος ὡμολόγησαν τήν  Ὀρθοδοξίαν καί ἀπεκήρυξαν τό σχίσμα.