Ἱστορικά

Kykladwn1

ΕΥΣΕΒΗΣ ΜΝΗΜΗ
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑΣ

«Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τόν λόγον τοῦ Θεοῦ...»
( Ἑβρ. 13,7)

 

Ἡ Ἱερά Συνοδός ἀφιιέρωσε τό ἔτος 2001 εἰς τόν ἀλήστου μνήμης ὁμολογητήν Ἱεράρχην τῆς μαρτυρικῆς ἠμῶν Ἐκκλησίας Κυρόν Γερμανόν Βαρυκόπουλον Ἐπίσκοπον Κυκλάδων, εἰς ἀπότισιν τιμῆς καί χρέους υἱκοῦ φιλοπατόρων υἱῶν, ἐπί τῆς συμπληρώσει πεντηκονταετίας ἀπό τῆς εἰς Κύριον ὁσίας ἐκδημίας του.


Ὄντως, «δίκαιοι ζῶσιν εἰς τόν αἰῶνα καί ἐν Κυρίω ὁ μισθός αὐτῶν», διὸ «καὶ τὸ μνημόσυνον αὐτῶν εἰς γενεάν καί γενεάν».

Ἐπίσκοποι


1.     Ἱερόθεος      μέσα 1ου αἰ.
2.     Διονύσιος   τέλη 1ου αἰ.
3.    Νάρκισσος  117-138
4.    Πούπλιος    161-180
5.    Κοδράτος    τέλη 2ουαἰ.
6.    Λεωνίδης    250
7.    Ὀλύμπιος    (....)
8.    Πιστός    325
9.    Κλημάτιος    4ος αἰ.
10.    Μόδεστος    431
11.    Ἀθανάσιος Α΄    451-458
12.    Ἀνατόλιος    459
13.    Ἰωάννης Α΄    5ος αἰ.
14.    Γρηγόριος Α΄    7ος αἰ.
15.    Ἰωάννης Β΄    680
16.    Ἀνδρέας    692-693
17.    Θεοχάριστος    694-702
18.    Μαρίνος    702-704
19.    Ἰωάννης Γ΄    704-714
20.    Γρηγόριος Β΄    780
21.    Θεοδόσιος Α΄    8ος αἰ.

Ἐπεισόδια στή Κερατέα Ἀττικῆς τό ἔτος 1929

«...καί πάντοτε οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β' Τιμοθ. γ' 12)


        ΕΙΝΑΙ ἀρκετές οἱ περιοχές τῆς Ἑλλάδος πού ἔχουν νά παρουσιάσουν γεγονότα σχετικά μέ τή θέληση καί ἐπιμονή τῶν πρώτων Παλαιοημερολογιτῶν νά ἀκολουθοῦν τό ἑορτολόγιο, πού οἱ Ἅγιοι Πατέρες παρέδωσαν. Ἰδίως ὅταν ἀπειλεῖτο ἡ ἀκρίβεια τῆς Πίστεως καί ἡ ἐλευθερία τῶν ἀγωνιστῶν Ἱερέων ἤσαν ἱκανοί νά διακινδυνεύσουν καί τήν ζωήν τῶν ἀκόμη.

 

 

flwrinis1

 

        Εἰς τάς 13 Νοεμβρίου 1870, μνήμην τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου εἰς τήν Μάδυτον δύο ἐνάρετοι γονεῖς ὁ Γεώργιος καί ἡ Μελπομένη Καβουρίδου ἔφερον εἰς τόν κόσμον ἕνα χαριτωμένο ἀγοράκι. Ἀπό εὐλάβειαν εἰς τόν Μεγάλον Ἅγιον καί Στυλοβάτην τῆς Ὀρθοδοξίας ἔδωσαν εἰς τόν τρίτοκον υἱόν τους, τό ὄνομα Χρυσόστομος. Πραγματικῶς ἀξιοθαύμαστος σύμπτωσις!

Ο τελευταες πί γς μέρες το Μακαριστο ρχιεπισκόπου θηνν τν Γ.Ο.Χ. κυρο Χρυσοστόμου Β’


Δέκα μέρες πρίν την κοίμησή του, Μακαριστός ρχιεπίσκοπος εχε ζητήσει πό τόν συγγεν του Δημήτριο Γραμματικό νά τόν μεταφέρει μέ τό ατοκίνητο γιά νά δε τό χωριό του (ρυθρές Μεγαρδος) πως χαρακτηριστικά επε «για τελευταία φορά». Πγε, καί περιηγήθηκε στούς δρόμους το χωριο καί συνάντησε συγγενικά του πρόσωπα.

 

spyrid          Ὁ ἐκδημήσας Μητροπολίτης τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πρώην Αὐστραλίας καί πάσης ᾿Ωκεανίας κυρός Σπυρίδων (κατά κόσμον Παντελεήμων Ἑρμογένους τοῦ Ἑρμογένους καί τῆς Κυριακῆς) ἐγεννήθη εἰς τό χωρίον Ἀριδίππου τῆς ἐπαρχίας Λάρνακος  τῆς  μεγαλονήσου Κύπρου τό 1927. ᾿Εξεκίνησε τά βήματά του ὡς ρασοφόρος Μοναχός εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Σταυροβουνίου Κύπρου, ἐκ τῆς ὁποίας ἀνεχώρησεν (ὁμοῦ μετ' ἄλλων ἐννέα Μοναχῶν ἀκολουθούντων τό πάτριον ἑορτολόγιον) διά τήν ῾Ιεράν Μονήν Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Κουβαρᾶν Ἀττικῆς, ὅπου καί ἐκάρη Μεγαλόσχημος. Ἐχρημάτισε βοηθός τοῦ Πρωτοσυγκέλλου τῶν «Ματθαιϊκῶν» Εὐγενίου Τόμπρου, καί ὅταν μίαν ἡμέραν ἤκουσε τοῦτον νά ἐπικοινωνῇ τηλεφωνικῶς μετά τῆς νεοημερολογιτικῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, τόν ἤλεγξεν.

 

 

Μακάριστος π. Χρήστος Γκιόκας

Ὁ π. Χρῆστος κατάγονταν ἀπό τήν Τανάγρα, τοῦ Νομοῦ Βοιωτίας. Οἱ γονεῖς του ἦταν εὐσεβεῖς, δίκαιοι καί καλοί χριστιανοί. ῏Ηταν γιός τοῦ Γεωργίου Γκιόκα ὁ ὁποῖος κατάγονταν ἀπό τό «Κριεκούκι» (᾿Ερυθρές) ἀπό τό σόϊ τοῦ Δημητρίου Γκιόκα. Εἶχαν τό παρατσούκλι «Πύργου» διότι εἶχαν τό πιό ψηλό σπίτι τοῦ χωριοῦ.

Ἐπεισόδια στό Καπαρέλλι Θηβῶν τό ἔτος 1931

«Εἰ ὁ κόσμος ὑμᾶς μισεῖ, γινώσκετε ὅτι ἐμέ πρώτον μεμίσηκεν» ( Ἰωάν. ιε' 18)


      Αὐτή τή φορά τά γεγονότα συνέβησαν στό χωριό Καπαρέλι τῶν Θηβῶν μέ στόχο τόν Ἱερομόναχο π. Ἀκάκιο Παππά[1].

 

Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος β΄

      Ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος τῶν Γ.Ο.Χ. κυρός Χρυσόστομος Β΄, (κατά κόσμον Ἀθανάσιος Κιούσης τοῦ Κωνσταντίνου καί τῆς Σύρμως) ἐγεννήθη στίς 10-8-1920 στίς Ἐρυθρές Μεγαρίδος (Κριεκούκι) ὅπου καί διέμενε κατά τά ἔτη τῆς παιδικῆς του ἡλικίας. Ἐν συνεχείᾳ παρέμεινε πλησίον των γονέων του στήν πόλη τοῦ Λαυρίου. Μαθητής ὧν σύχναζε στίς ἐκκλησίες καί τά μοναστήρια καί ἀγάπησε τήν βυζαντινή μουσική. Συχνά, κατά τίς μεγάλες ἑορτές μέ τό ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο, μετέβαινε ἀπό τό Λαύριο στίς Ἐρυθρές γιά νά ψάλλει στήν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ του, ὅπου μαζεύονταν οἱ γνήσιοι ὀρθόδοξοι καί τελοῦσαν ἀκολουθίες (δίχως ἱερέα τίς περισσότερες φορές, καθώς ἦταν ἐλάχιστοι σέ σχέση μέ τίς ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου). Στό Λαύριο ὁλοκλήρωσε τίς γυμνασιακές του σπουδές σέ ἡλικία 17 ἐτῶν.