Κατὰ τὰς πρωϊνὰς ὥρας τῆς σήμερον, 22 Αὐγούστου 2019 ὀ.ἑ., ἐξεδήμησε πρὸς Κύριον ὁ Μακαριστὸς Μητροπολίτης πρ. Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας κ. Ἀκάκιος, ὁ ἀρχαιότερος κατὰ τὰ πρεσβεῖα τῆς ἀρχιερωσύνης Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν, ἔπειτα ἀπὸ πολυετῆ ἀσθένειαν ἕνεκα τῆς ὁποίας ἦτο κλινήρης.
Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου θὰ ψαλῇ τὸ Σάββατον, 25-08/07-09-2019, εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίου Νικολάου Παιανίας Ἀττικῆς τὴν 11.00ην π.μ.
Σύντομον Βιογραφικὸν Μακαριστοῦ Μητροπολίτου πρ. Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας κυροῦ Ἀκακίου
Ὁ Μακαριστὸς Μητροπολίτης πρ. Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας κ. Ἀκάκιος (κατὰ κόσμον Ἀθανάσιος Παππᾶς τοῦ Εὐσταθίου καὶ τῆς Λεμονιᾶς) ἐγεννήθη τὴν 12ην Ὀκτωβρίου 1926 εἰς τὴν κωμόπολιν Δεσφῖναν τῆς Φωκίδος. Ἦτο ἀνηψιὸς τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. Ταλαντίου κυροῦ Ἀκακίου (+1963). Χάρις εἰς τὴν πνευματικὴν καθοδήγησιν αὐτοῦ τοῦ Μακαριστοῦ Γέροντος, ἡ οἰκογένεια τοῦ Εὐσταθίου Παππᾶ ἐπέστρεψεν εἰς τὰς πατρῶας παραδόσεις ἀπὸ τοῦ ἔτος 1929. Ὁ μικρὸς τότε Ἀθανάσιος Παππᾶς παρηκολούθησε τά ἐγκύκλια μαθήματα εἰς τὴν ἰδιαιτέραν πατρίδα του ὁπόταν ἐπηκολούθησεν ἡ Γερμανική κατοχή.
Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν, τὸν Σεπτέμβριον τοῦ 1946, ὁ εἰκοσαετὴς Ἀθανάσιος Παππᾶς ἐντάσσεται ὡς Δόκιμος Μοναχὸς πλησίον τοῦ θείου του, εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίου Νικολάου Παιανίας Ἀττικῆς. Εἰς τὰς 7-5-1947 ὁ Δόκιμος Ἀθανάσιος ἐνδύεται τό τίμιον ράσον καί μετωνομάζεται εἰς Ἀκάκιον Μοναχόν. Μεγαλόσχημος ἐκάρη τὴν 23-2-1950 ὑπό τοῦ τότε Ἐπισκόπου Διαυλείας Πολυκάρπου, ὑπὸ Γέροντα τὸν ὁμώνυμον θεῖον του. Εἰς τὰς 9 & 10-12-1954 ἐχειροτονήθη διαδοχικῶς Διάκονος καὶ Πρεσβύτερος ἀπὸ τὸν Ἅγιον Χρυσόστομον Μητροπολίτην πρώην Φλωρίνης.
Τὰ ἔτη 1957 καὶ 1959, κατ' ἐντολήν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐπιτροπῆς ἡ ὁποία εἶχε ἀναλάβει τὴν ἡγεσίαν τοῦ ἱεροῦ Ἀγῶνος μετὰ τὴν Κοίμησιν τοῦ Ἁγίου πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, μετέβη δύο φορὰς εἰς τὴν Δυτικὴν Εὐρώπην (τὴν δευτέραν ὁμοῦ μετὰ τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. κυροῦ Χρυσοστόμου Β΄) διὰ τὴν ἀναζήτησιν κανονικῶν Ἀρχιερέων πρὸς χειροτονίαν Ἐπισκόπων διὰτὴν Ἐκκλησίαν ἡμῶν. Περὶ τὰ τέλη τοῦ 1960 συνώδευσε τόν συνώνυμον θεῖον του εἰς τὴν Ἀμερικήν, ὅπου εἰς τὸ Ντιτρόϊτ ἔλαβε χώραν ἡ χειροτονία τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Ἀκακίου Παππᾶ εἰς Ἐπίσκοπον Ταλαντίου ἀπό δύο Ἀρχιερεῖς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς. Εἰς τὴν Ἀμερικὴν ἔμειναν ἐπί 72 ἡμέρας φιλοξενούμενοι ὑπό τοῦ μακαριστοῦ τότε Ἀρχιμανδρίτου Πέτρου Ἀστυφίδου (μετέπειτα Ἐπισκόπου Ἀστορίας).
Τὴν 23-5-1962, οἱ νεωστὶ τότε χειροτονηθέντες, Ἀρχιερεῖς Κυκλάδων Παρθένιος καὶ Γαρδικίου Αὐξέντιος, ἐχειροτόνησαν τοῦτον Ἐπίσκοπον τῆς πάλαι ποτὲ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Διαυλείας. Ἀπὸτοῦ ἔτους 1971 προσέλαβε καὶ τὸν τίτλον τοῦ Ἀττικῆς ἀναλαμβάνων καθήκοντα διαποιμαίνοντος Ἐπισκόπου καὶ τὸ ἑπόμενον ἔτος προεβιβάσθη εἰς Μητροπολίτην.
Κατὰ τὴν ποιμαντορίαν αὐτοῦ ἠγωνίσθη ὑπὸ ἀντιξόους συνθῆκας διὰ τὴν χρηστὴν διοίκησιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν κάθαρσιν τοῦ ἱεροῦ Κλήρου ἀπὸ ἀλλότρια πρὸς τὸν ἱερὸν Ἀγῶνα τῶν Γ.Ο.Χ. στοιχεῖα. Ηὐτύχησε νὰ ἰδῇ τὸν Ἀγῶνα του δεδικαιωμένον εἰς μεγάλον βαθμόν. Ἀπὸ τὸν Μάϊον τοῦ 2003 ἕως τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 2010 ἦτο Ἀντιπρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ ἀπὸ τὸν Μάρτιον τοῦ 2004 ἕως τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 2010 ἦτο Πρόεδρος τοῦ Γενικοῦ Ταμείου τῆς Ἐκκλησίας Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος.
Κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη παρέμενε κλινήρης ἐξ ἀσθενείας εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίου Νικολάου Παιανίας. Ἀπὸ τὸ ἔτος 2017 ἐχαρακτηρίσθη Σχολάζων Μητροπολίτης μὲ τὸν τίτλον τοῦ Μητροπολίτου πρώην Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας.
Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τὴν 22αν Αὐγούστου 2019.
Εἴη ἡ μνήμη αὐτοῦ αἰωνία!