Κατά τήν Συνεδρίαν τῆς Πέμπτης 2/15 Ἰουλίου ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ἐδέχθη τρεῖς ἐν μετανοίᾳ ἐπιστρέψαντας εἰς τούς κόλπους αὐτῆς Κληρικούς καί συνηρίθμησεν ἐκ νέου μετά τῶν κανονικῶν Κληρικῶν Αὐτῆς. Πρόκειται διὰ τοὺς Πανοσιωτάτους Ἱερομονάχους Εὐθύμιον Ἀλιπράντην καί Νικηφόρον Νάσσον καθώς καί περί τοῦ Αἰδεσιμωτάτου Πρεσβυτέρου Σωτηρίου Πρασίνου.
Σύναξη Κατηχητῶν
Τήν 5/18 Σεπτεμβρίου 2010, ἡμέρα Σάββατο καί περί ὥρα 9ην πρωϊνή, στήν αἴθουσα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀχαρνῶν (Δημοκρίτου 20) ἡ Συνοδική Ἐπιτροπή Νεότητος Διοργανώνει πανελλαδική σύναξη Κατηχητῶν καί Συνδέσμων Νεότητος (ἰδιότητες οἱ ὁποῖες ἐν πολλοῖς συμπίπτουν στά αὐτά πρόσωπα).
Στή σύναξη τῶν Κατηχητῶν θά γίνουν εἰσηγήσεις ἐπί τῶν κάτωθι θεμάτων:
α) Μεθοδολογία μαθήματος Κατηχητικοῦ Σχολείου.
β) Τμηματοποίηση ἀνά ἠλικία.
γ) Ἐκπαιδευτικοί στόχοι ἀνά βαθμίδα.
Θά ἐπακολουθήσει συζήτηση ἐπ’ αὐτῶν.
Στή Σύναξιν τῶν Συνδέσμων Νεότητος θὰ συζητηθοῦν ὀργανωτικά θέματα τῆς Β΄ Πανελληνίου Συνάξεως Νεότητος, ἡ ὁποία προγραμματίζεται γιά τό Σάββατο 3/16 Ὀκτωβρίου 2010.
Κλητήριον Θέσπισμα
Σύμφωνα μέ τό ἄρθρο 24 πάρ. 8 τοῦ Κανονισμοῦ Ἐκκλησιαστικῆς Δικαιοσύνης, καλεῖται νά ἐμφανισθῇ ἐνώπιον τοῦ Πρωτοβαθμίου διά Πρεσβυτέρους Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, τό ὁποῖον θά συνεδριάση τήν Τρίτην, 21 Ἰουλίου / 3 Αὐγούστου 2010, περί ὥραν 10ην πρωϊνήν εἰς τὰ γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὲπὶ τῆς ὁδοπυ Κάνιγγος 32 (γ΄ ὄροφος), ὁ ἀγνώστου διαμονῆς:
Πρεσβύτερος Ἰάκωβος Σαμακασβίλι,
Γεωργιανῆς καταγωγῆς, κατηγορούμενος ἐπὶ ἐγκαταλείψει ἐφημεριακῆς θέσεως καὶ ἀποσχίσει ἀπὸ τὴν Ἐκκλησίαν.
Ἀνακοίνωση περί τῆς καταστάσεως στήν Αὐστραλία
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Περί τῆς ἐν Αὐστραλία καταστάσεως
Σύμφωνα μέ πληροφορίες ἀπό τόν παροικιακό τύπο τῆς Αὐστραλίας διαπιστώνουμε την προσπάθεια προβολῆς μιᾶς ἐσφαλμένης εἰκόνας σχετικά μὲ τὴν ὑπόθεση τῆς συμφωνίας μεταξύ τῆς Ὁμοσπονδίας Ἑλληνικῶν Ὀρθοδόξων Κοινοτήτων Αὐστραλίας καὶ μιᾶς ὁμάδος ρασοφόρων αὐτοπαρουσιαζομένης ὡς «Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος».
Ἐκ τῶν δημοσιευμάτων αὐτῶν εἶναι ξεκάθαρο ὅτι ἡ συμφωνία αὐτή εἶχε ἕναν καὶ μόνον στόχο: τὴν ἐπίτευξη τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν μυστηρίων τῶν ἐπιτελουμένων ἀπό τήν λεγομένη «Αὐτοκέφαλο Ἐκκλησία Αὐστραλίας καὶ Ἀμερικῆς(!)», δηλαδή τόν Ἐκκλησιαστικό φορέα τόν ὁποῖο ἐδημιούργησε ἡ Ὁμοσπονδία Ἑλληνικῶν Ὀρθοδόξων Κοινοτήτων Αὐστραλίας. Μᾶς ἦταν πάντοτε γνωστή ἡ διαφωνία τῶν Κοινοτήτων μὲ τὴν Ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας. Γνωρίζαμε κάλλιστα πῶς ἡ διαφωνία αὐτή δὲν ἦταν ποτέ γιὰ ζητήματα πίστεως. Ἀφορούσε διοιηκητικά θέματα. Οἱ Κοινότητες ποτέ δὲν ἀνέχθηκαν νὰ παραχωρήσουν στόν ἀπόλυτο ἔλεγχο τῶν Πατριαρχικῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἀρχῶν τούς ναούς πού μέ τόν ἰδρῶτα τῶν ἁπλῶν μεταναστῶν – μελῶν τους ἀνήγειραν. Τὸ θέμα κυρίως ἀφοροῦσε τόν οἰκονομικό ἔλεγχο τῶν Ἐκκλησιῶν. Ὡς ἐκ τούτου ἀποσχίσθηκαν ἀπό τήν Νεοημερολογιτική Ἀρχιεπισκοπή Αὑστραλίας καί ἴδρυσαν τήν δική τους «Αὐτοκέφαλη» Ἐκκλησία.
Ἡ «Αὐτοκέφαλη» αὐτή Ἐκκλησία ἀκολουθεῖ ἐπίσης τὸ νέο ἡμερολόγιο, χρησιμοποιεῖ ὡς κληρικούς της κυρίως πρόσωπα πού προέρχονται ἀπό την Ἀρχιεπισκοπή Αὐστραλίας, ἀπό τήν ὁποία δέν διαφέρει καθόλου στίς οἰκουμενιστικές πρακτικές τῆς τελέσεως μικτῶν γάμων, τῆς ἐλλειποῦς τηρήσεως τῶν τυπικῶν τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν, τῆς ἀποδοχῆς στίς τάξεις της ὡς μελῶν καί στελεχῶν μασόνων ὁμογενῶν κ.λπ.. Πλήν ὅμως, τά μυστήρια ποὺ ἐπιτελοῦνται ἀπό τούς κληρικούς τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας δὲν καταχωροῦνται στά βιβλία τῶν Ἑλληνικῶν Προξενικῶν Ἀρχῶν. Τοῦτο ἀποτελοῦσε ἀνέκαθεν ἕνα μέσον πιέσεως κατά τῆς «Αὐτοκεφάλου» καὶ ἐξέφραζε τήν προτίμηση τῶν Ἑλληνικῶν Ἀρχῶν πρὸς τῆν ἄλλη νεοημερολογιτική παράταξη τῆς Αὐστραλίας, δηλαδή τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς.
Τὸ ζήτημα τῆς καταχωρήσεως τῶν μυστηρίων τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας ἀφορᾶ τίς Ἑλληνικές Ἀρχές καί θά μποροῦσε νὰ τό λύσει αὐτό μέ πολιτικά ἢ νομικά μέσα ἡ Αὐστραλιανή Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία. Ἡ λύση, ὅμως, τήν ὁποία προέκρινε ἡ Ὁμοσπονδία Ἑλληνικῶν Ὀρθοδόξων Κοινοτήτων Αὐστραλίας εἶναι παράλογη καί προσβλητική γιὰ τούς Γνησίους Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.
Διότι τά μυστήρια τῶν Γ.Ο.Χ. καταχωροῦνται κανονικά στά ληξιαρχεῖα τῆς Ἑλλάδος καί τῶν Ἑλληνικῶν Προξενικῶν Ἀρχῶν τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἀλλά ὄχι ἀπροϋποθέτως. Πρέπει οἱ κληρικοί οἱ ὁποῖοι τὰ ἐπιτελοῦν νὰ ἔχουν κανονικά χειροτονηθεῖ καὶ να μήν ἔχουν καθαιρεθεῖ.
Οἱ Κοινότητες προσέλαβαν ὡς Ἐπίσκοπο ἕναν πρώην νεοημερολογίτη Κληρικό τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν τόν ὁποῖο «ἐχειροτόνησαν» ἄτομα μή φέροντα κανονική χειροτονία. Ὁ φερόμενος ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Αἰγίνης Αὐξέντιος, «χειροτονήθηκε» τό 1996 ἀπό τόν Μάξιμο Βαλλιανάτο καί τόν Δημήτριο Μπίφη. Ὁ πρῶτος ἦταν κάποτε Μητροπολίτης Κεφαλληνίας τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ὅμως τό 1985 καθῃρέθη λόγῳ μιᾶς παράνομης χειροτονίας τὴν ὁποία εἶχε ἐπιτελέσει, καί στή συνέχεια ἀφορίσθηκε, ὅταν ἀποδείχθηκε ὅτι ἐπιπλέον εἶχε ψευδορκήσει. Ὁ δεύτερος ἦταν νεοημερολογίτης ἱερομόναχος ὁ ὁποῖος ξαφνικά παρουσιάσθηκε ὡς ...Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης, δίχως νὰ γνωρίζει κανείς ἀπό ποῦ ἀνεφύη!
Ἡ περί τόν ἐν λόγῳ «Αἰγίνης Αὐξέντιο» ὁμάδα ἔχει ἀπειροελάχιστη ἐμβέλεια στόν Ἑλλαδικό χῶρο καί τά ἐλάχιστα «μυστήρια» τά ὁποῖα ἐπιτελοῦν οἱ ὀλιγάριθμοι «κληρικοί» τους ἄν καταχωροῦνται στά ληξιαρχεῖα (γιὰ τό ὁποῖο ἀμφιβάλουμε) τοῦτο ἀσφαλῶς θὰ ὀφείλεται στήν ἐλλειπῆ τήρηση τῶν ὑπουργικῶν ἀποφάσεων καί ἐγκυκλίων ἀπό τοὺς ληξιάρχους. Ὅπου οἱ ληξίαρχοι ἐπιτελοῦν τό καθῆκον τους αὐτά δέν καταχωροῦνται.
Ἐπιπλέον τά ὑπό τῶν Κληρικῶν τῆς «Αὐτοκεφάλου» Ἐκκλησίας στήν Αὐστραλία, τελεσθέντα μυστήρια δέν μποροῦν να καταχωρηθοῦν ὡς μυστήρια τῶν Γ.Ο.Χ., διότι ἁπλούστατα αὐτοί οἱ ὁποῖοι τὰ ἐτέλεσαν δὲν ἦταν ποτέ Κληρικοί τῶν Γ.Ο.Χ.. Ἦταν καί εἶναι πάντοτε νεοημερολογῖται. Δέν μετεβλήθησαν σέ Γ.Ο.Χ. ἀπό μία ὑπογραφή πού ἔβαλε ὁ Ἀξιότιμος Πρόεδρος τῆς Ὁμοσπονδίας Ἑλληνικῶν Ὀρθοδόξων Κοινοτήτων Αὐστραλίας σέ συμφωνία μέ ἕναν φερόμενο ὡς Ἀρχιεπίσκοπο Γ.Ο.Χ.. Οὔτε ἡ ἀνάθεση τῆς διοικήσεως τῆς «Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας» σέ πρώην νεοημερολογίτη κληρικό πού ἔλαβε ἀνυπόστατη «χειροτονία» ἀπό φερομένους ὡς Ἐπισκόπους Γ.Ο.Χ., γιὰ νὰ μεταβῇ στὴν Αὐστραλία καί λειτουργεῖ πάλι μέ τό ὡς νεοημερολογίτης σέ νεοημερολογιτικές Ἐνορίες, μετέτρεψε τούς ἰδίους κληρικούς ξαφνικά -ὡς διὰ μαγείας- σέ κληρικούς Γ.Ο.Χ.!
Ἐπιπλέον ἡ χρησιμοποίηση πιστοποιητικῶν πού φέρουν στην προμετωπίδα «Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ. Ἑλλάδος – Αὐτοκέφαλος Ἐκκλησία Αὐστραλίας και Ἀμερικῆς» εἶναι τουλάχιστον παράλογη: πῶς εἰναι αὐτοκέφαλη, ὅταν ὑπάγεται σέ μείζονα ἐκκλησιαστική ἀρχή; Εἶναι προφανές ὅτι ἡ χρήση τῆς ἐπωνυμίας τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι προκάλυμμα γιὰ τήν μέ πλάγιο τρόπο καταχώρηση τῶν μυστηρίων τῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας.
Ἐάν θέλουν τήν καταχώρηση τῶν μυστηρίων τους νὰ τό πράξουν προσφεύγοντες στά ἁρμόδια δικαστήρια «εἰσερχόμενοι διὰ τῆς θύρας» ἀναγνωριζόμενοι ὡς αὐτοί πού εἶναι πραγματικά καὶ ὄχι μεταχειριζόμενοι μία ἐπωνυμία πού δέν τούς ἀνήκει. Διότι «ὁ μή εἰσερχόμενος διά τῆς θύρας (...), ἀλλά ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος κλέπτης ἐστί καί ληστής» κατὰ τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον.
Ἐπιπροσθέτως, ὀφείλουμε νὰ ἀναφέρουμε, ὅτι ἀπό τὴν μέχρι τώρα ἔρευνά μας στὸ Πρωτοδικεῖο Ἀθηνῶν, δέν ὑφίσταται νομικό πρόσωπο μέ ἀριθμό μητρώου αὐτόν που ἀναφέρει ἡ ἀνακοίνωση τῆς Ὁμοσπονδίας Ἑλληνικῶν Ὀρθοδόξων Κοινοτήτων Αὐστραλίας.
Ἐκ τῆς Γραμματείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου
Αναστάσιμο μήνυμα 2010
Ἀριθμός Πρωτ. 483
Ἐν Ἀθήναις, 10/23 - 3 -2010
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΝ ΜΗΝΥΜΑ ΕΤΟΥΣ 2010
Παντί τῷ πληρώματι τῆς ᾽Εκκλησίας.
Ἀγαπητοί
«Χαίρετε καί πάλιν ἐρῶ χαίρετε.»
Ὁ Κύριος ἡμῶν ᾽Ιησοῦς Χριστός Ἀναστάς ἐκ νεκρῶν ἀπηύθυνεν τήν γλυκυτάτην καί πανευφρόσυνον ταύτην προσφώνησιν πρός τούς Ἁγίους Αὐτοῦ Μαθητάς καί τάς Μυροφόρους γυναίκας, ὡς νικητής τοῦ Ἄδου καί ἐλευθερωτής τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Ὁ χαιρετισμός οὗτος ἀποτελεῖ τόν νικητήριον παιάνα, τόν ὁποῖον σαλπίζουν σήμερον οἱ Ἄγγελοι ἐν οὐρανοῖς καί οἱ ἄνθρωποι ἐπί τῆς γῆς, ἐξαγγέλοντες τόν περιφανῆ θρίαμβον, τόν ὁποῖον κατήγαγεν κατά τοῦ ἀνθρωποκτόνου διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας ὁ Θεάνθρωπος Ἱησοῦς, κατατροπώσας τό κράτος τοῦ αἰωνίου θανάτου καί χαρισάμενος τοῖς ἀνθρώποις ζωήν τήν αἰώνιον.
῎Οντως, ὁ θάνατος ὑπῆρξεν ὁ κατά συνέπειαν καρπός τῆς ἁμαρτίας καί ἡ δικαία τιμωρία τοῦ παρηκόου Ἀδάμ, ὡς καί ὁ Θεῖος Παῦλος ἀποφαίνεται: «Τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος». (Ρωμ. 5 - ε3)
᾽Ενῶ ἡ ζωή καί ἡ ἀθανασία ἐδόθησαν θεόθεν ὡς δωρήματα θεία, ἀπό τῆς πλάσεως τοῦ ἀνθρώπου, τιμηθέντος μέ τό κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν τοῦ Θεοῦ.
Τό χάρισμα τῆς ἀθανασίας, τήν ὁποίαν ἀπώλεσεν ὁ ἄνθρωπος διά τῆς παρακοῆς εἰς τό ἅγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ, εἰπόντος εἰς τούς πρωτοπλάστους, «εἰ δ' ἄν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾽ αὐτοῦ (τοῦ καρποῦ) θανάτῳ ἀποθανεῖσθε», ἐπανέκτησεν πάλιν ὁ ἄνθρωπος διά τοῦ σταυρικοῦ θανάτου καί τῆς ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, κατατροπώσαντος τό κράτος τοῦ θανάτου καί ἀπελευθερώσαντος τόν ἄνθρωπον ἐκ τοῦ τυραννικοῦ ζυγοῦ τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καί τῆς βασιλευσάσης ἁμαρτίας.
Ἰδού διατί ἡ ἡμέρα αὕτη τῆς λαμπροφόρου Ἀναστάσεως τοῦ Ζωοδότου Χριστοῦ σκορπιζει τήν χαράν καί τήν ἀγαλλίασιν μεταξύ τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου ἐπί γῆς καί τῶν Ἀγγέλων ἐν οὐρανοῖς.
Διότι αὕτη συμβολιζει τήν νίκην τοῦ ἀγαθοῦ κατά τοῦ κακοῦ καί τῆς ἐλευθερίας κατά τῆς δουλείας.
῾Οποῖον ὄντως θεῖον καί ἀνεκτίμητον δώρημα προσφέρει σήμερον εἰς τούς πιστούς διά τῆς Ἀναστάσεως ὁ Οἰκτίρμων καί ἐλεήμων Θεάνθρωπος ᾽Ιησοῦς, δωρούμενος ὄχι μόνον εἰς τούς ἐπί γῆς ζώντας ἀλλά καί εἰς τούς ἀπ' αἰώνων νεκρούς τήν αἰώνιον ζωήν καί τήν ἄληκτον χαράν ἐν τῆ αἰωνίῳ Βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν!
Προεικόνισμα τῆς τοῦ Κυρίου Ἀναστάσεως καί τῆς κοινῆς τῶν ἀνθρώπων ἀναστάσεως, ὑπῆρξαν τά γενόμενα φοβερά σημεῖα καθ' ἥν ὥραν ὁ Λυτρωτής ἐξέπνεεν ἐπί τοῦ Σταυροῦ, κατά τούς Εὐαγγελιστάς: «Ἡ γῆ ἐσείσθη καί αἱ πέτραι ἐσχίσθησαν καί τά μνημεῖα ἀνεώχθησαν καί πολλά σώματα τῶν κεκοιμημένων Ἁγίων ἠγέρθη καί ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων μετά τήν ἔγερσιν Αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν καί ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς.
῎Οντως ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἔγερσις τῶν κεκοιμημένων Ἁγίων ἐγένετο ἡ ἔνδειξις τῆς μελλούσης ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν κατά τήν Δευτέραν παρουσίαν τοῦ Κυρίου, ὅστις θά ἔλθη ἐν δόξῃ μετά τῶν Αγίων Ἀγγέλων ἵνα κρίνη τόν κόσμον καί ἀποδώση ἑκάστῳ κατά τά ἔργα αὐτοῦ ἀποκαθιστῶν ἀσάλευτον τήν τάξιν εἰς τόν σύμπαντα κόσμον.
Εἶναι δέ, δι' ἡμᾶς πίστις θεμέλιος, ὡς προελέχθη, βεβαία καί ἀναντίρρητος ὁ λόγος οὗτος περί τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν, ὄχι μόνον καθ' ὅσα προανήγγειλαν οἱ προφῆται «ἀναστήσονται οἱ νεκροί καί ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις» ἀλλά καί διά τοῦ ὑπερφυοῦς γεγονότος τῆς τοῦ Κυρίου Ἀναστάσεως, τό ὁποῖον ἐπέχει θέσιν ὡς σφραγίς τῶν Προφητῶν.
Τοῦτο καί πάλιν ὁ Θεῖος Παῦλος ἐπιβεβαιοῖ διά τῶν λόγων του: «Εἰ γάρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου Αὐτοῦ, ἀλλά καί τῆς Ἀναστάσεως ἐσώμεθα ὡς συγκληρονόμοι τῆς δόξης τοῦ Χριστοῦ.» (Ρωμ. ΣΤ' - 5).
Εἴμεθα ὅθεν ὑπόχρεοι ἔναντι Θεοῦ καί πάνυ εὐτυχεῖς, ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, διότι ἐγεννήθημεν εἰς τούς κόλπους τῆς ᾽Ορθοδόξου Ανατολικῆς ῎Εκκλησίας.
Ἄς ἀντλήσωμεν ἐκ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ τήν ζῶσαν ἐλπίδα εἰς τήν νίκην κατά τοῦ ὀλεθρίου κακοῦ τῆς ἁμαρτίας πού μαστιγεῖ τήν οἰκουμένην ὡς καί τήν κατά τῆς ἐνεργουμένης προδοσίας τῆς φιλτάτης ὀρθοδοξίας, περιβεβλημένοι τόν θυρεόν τῆς πίστεως καί ἐνδεδυμένοι τόν θώρακα τῆς πατρώας εὐσεβείας ὅπως παραμείνωμεν ἀνύστακτοι φρουροί ἐπί τῶν τετιμημένων ἐπάλξεων τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων καί τῶν σεπτῶν τῆς ᾽Ορθοδοξίας θεσμῶν, ἵνα ἐν τῆ δυνάμει τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ συντριβῆ ὁ ἀρχέκακος ἐχθρός καί λάμψῃ τό φῶς τῆς ἀληθείας, δοξασθῆ δέ ὁ παντευεργέτης Θεός, οὗ ἡ χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος μετά τῆς πατρικῆς ἡμῶν εὐχῆς καί εὐλογίας εἴη μετά πάντων ὑμῶν. Ἀμήν.
Χριστός Ἀνέστη
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
† Ὁ Ἀθηνῶν Χρυσόστομος
{backbutton}