…Ὁ ἅγιος Γεώργιος κατ’ ἐξοχὴν ὑπέμεινε καρτερικὰ τὰ μαρτύρια τοῦ τροχοῦ, τοῦ λογχισμοῦ, τῶν θανάσιμων φαρμάκων, τῆς ἀσβέστου, τοῦ ξυλοδαρμοῦ, τῆς φυλακῆς ἀλλὰ καὶ κάθε στέρηση καὶ κακουχία ἀντὶ τῶν τιμῶν καὶ τῆς ἐγκόσμιας δόξας, διότι ἡ καρδιά του καταυγαζόταν ἀπὸ τὸ ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐρώτηση 71η: Πῶς πρέπει νὰ ἐννοοῦμε τό «Νὰ προσεύχεσθε νὰ μὴ συμβεῖ ἡ φυγή σας κατὰ τὸν χειμώνα ἢ τὸ Σάββατο;» (Ματθ. 24, 20).

Δημοσιεύουμε παλαιότερο κείμενο γιὰ τὸν Μέγα Ἐθνο-ιερομάρτυρα Ἅγιο Γρηγόριο Ε΄ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῶν 200 ἐτῶν ἀπὸ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως καὶ τοῦ ἐνδόξου Μαρτυρίου του (10-4-1821), τῶν 150 ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἐλεύσεως τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου του στὴν Ἀθήνα ἐξ Ὀδησσοῦ καὶ τῶν 100 ἐτῶν ἀπὸ τῆς ἐπισήμου Διακηρύξεως τῆς Ἁγιότητός του ἐκ μέρους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Θαυμαστὰ περιστατικὰ ἀπὸ τὸν Γέροντα Χρύσανθο Βρέτταρο (+1981)

ΗΜΟΥΝΑ ἕνα βραδάκι στὸ Γέροντα καὶ ἐκεῖ ποὺ καθόταν παραμιλοῦσε καὶ ἔλεγε συχνά:
‒Σκυλάραπα, δὲν θὰ σοῦ πετράσει!
Ὕστερα ἀπὸ καμμιὰ μισὴ ὥρα, βλέπω μιὰ κοπέλα νὰ ἔρχεται δειλὰ καὶ νὰ ρωτάει:
‒Ὁ π. Χρύσανθος εἶναι ἐδῶ;
‒Ἕλα, κόρη μου, καὶ σὲ περίμενα. Πόση ὥρα κάνεις βόλτες ἀπ’ ἔξω;
‒Μιάμιση μὲ δύο ὧρες.

Διονυσίου Ἀ. Κοκκίνου

[Ἱστορικοῦ, Ἀκαδημαϊκοῦ, Λογοτέχνου, Δημοσιογράφου, +1967]

Ἔχουν συμπληρωθῆ ἑκατὸν δέκα ἓξ ἔτη [τὸ κείμενο εἶναι τῆς 24-3-1954], ἀφ’ ἧς ἐγένετο τὸ πρῶτον ἡ τελετὴ τῆς Ἐθνικῆς Ἑορτῆς εἰς τὸν ναὸν τῆς Ἁγίας Εἰρήνης, κατὰ τὴν 25η Μαρτίου τοῦ 1838, καθιερωθείσης διὰ βασιλικοῦ διατάγματος τῆς ἡμέρας αὐτῆς ὡς Ἐπετείου τῆς ἐνάρξεως τοῦ Μεγάλου Ἀγῶνος.

Ἡ ἑλληνικὴ ἐπανάσταση τοῦ 1821 ἀποτελεῖ σηµεῖον ἀντιλεγόµενον γιὰ τοὺς νεοέλληνες, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἀνίκανοι νὰ διακρίνουν στὸ κοσµοϊστορικὸ αὐτὸ γεγονὸς τὸ στοιχεῖο ἐκεῖνο τῆς ἱερότητας, ὅπως ἔλεγε ὁ Φώτης Κόντογλου, ποὺ ἀναδεικνύει τὴν ἐπανάσταση σὲ κάτι τὸ ξεχωριστό, τὸ µοναδικὸ καὶ τὸ ἀνυπέρβλητο. Καὶ εἶναι σηµεῖο ἀντιλεγόµενο, διότι συνδέεται πολὺ στενὰ µὲ τὴν ἐκκλησία, ἡ ὁποία ὄχι µόνο πρωτοστάτησε στὴν ἐπανάσταση, ἀλλὰ οὐσιαστικὰ τὴν προκάλεσε καὶ τὴν καθοδήγησε, τιθεµένη ἐπικεφαλῆς της.

Ἐπὶ τῇ ἑορτῇ τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Χρυσάνθου καὶ Δαρείας (19 Γ΄), προβαίνουμε στὴν δημοσίευση πνευματικῶν νουθεσιῶν ἀπὸ ἐπιστολὴ τοῦ μακαρίου Γέροντος Χρυσάνθου Βρέτταρου (+1981), ὅπως καὶ ἑνὸς θαυμαστοῦ περιστατικοῦ ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ ἔχουν διασωθεῖ καὶ καταγραφθεῖ.

Ἁγίου Μητροπολίτου Φιλαρέτου τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς (+1985)

Ἡ ἁγία Ἐκκλησία μᾶς ὑποδεικνύει ὅτι στὸν Μεγάλο Κανόνα τῆς Μετανοίας, τὸ κεντρικό του σημεῖο εἶναι τὸ Κοντάκιο, τὸ ὁποῖον ἀρχίζει μὲ τοὺς λόγους: «Ψυχή μου, ψυχή μου, ἀνάστα, τί καθεύδεις; Τὸ τέλος ἐγγίζει καὶ μέλλεις θορυβεῖσθαι…».